เลอศิลป์ยังคงอยู่ที่สถาบันวิจัยตลอดช่วงบ่าย
ในตอนเย็น หลังจากที่เลอศิลป์ออกมาจากสถาบันวิจัยเขาเหลือบมองเวลา ทันใดนั้นเองความลังเลแล่นผ่านเข้ามาในหัวเขาชั่วขณะ ก่อนที่จะกดโทรศัพท์โทรหาครรชิตเพื่อขอให้เขาหยิบยาที่เลอศิลป์มีมาตรวจดู จากนั้นเขาก็ขับรถไปที่บ้านของรษิกา
ระหว่างนั้นเด็กๆ กำลังเล่นสนุกกันอยู่หน้าบ้าน
ขณะที่รษิกากำลังเตรียมอาหารเย็นด้วยความเหม่อลอย
เป็นเพราะเธอรู้สึกเสียใจนิดหน่อยหลังจากที่เลอศิลป์ออกไปจากบ้าน
ท้ายที่สุดแล้ว อาจเป็นเพราะเขากำลังสืบสวนหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องของเธอ เธอจึงอยากเป็นส่วนหนึ่งของการตามหาความจริงนี้ด้วย
นอกจากนี้ นั่นคือเหตุผลหลักที่เธอออกจากโรงพยาบาลตั้งแต่แรก
อย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถออกจากบ้านเพราะเด็กๆ ไม่ยอมปล่อยให้เธอไป
ที่แย่ไปกว่านั้นคือตลอดช่วงบ่ายของวันนี้ เธอยังไม่ได้รับข้อความหรือโทรศัพท์จากเลอศิลป์เลยแม้แต่ครั้งเดียว
ดังนั้นรษิกาจึงไม่รู้ว่าเขาได้ค้นพบสิ่งใดหรือไม่
ขณะที่รษิกากำลังคิดฟุ้งซ่านอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเสียงเด็กๆ ดังมากจากห้องนั่งเล่น
เด็กๆ ได้ยินเสียงกริ่งดังขึ้นขณะที่กำลังเล่นอยู่หน้าบ้าน พวกเขาจึงไปเปิดประตู
เมื่อเห็นว่าเป็นใคร เด็กๆ ทั้งสามคนจึงกล่าวทักทายด้วยความยินดีว่า “คุณเลอศิลป์!”
แม้ว่าเลอศิลป์จะรู้สึกอารมณ์ไม่ดี แต่เขาก็ยิ้มออกมาเล็กน้อยเมื่อสบตากับสายตาที่สดใสของเด็กๆ
ขณะที่เลอศิลป์ละสายตาจากเด็กๆ เขาสังเกตเห็นว่ารษิกาไม่ได้อยู่ในห้องนั่งเล่น
ดังนั้นเขาจึงถามอชิกับเบนนี่ว่า “แม่ของเธออยู่ที่ไหนล่ะ?”
พวกเขาชี้ไปที่ห้องครัวพร้อมกัน
เด็กๆ ไม่รู้เหตุผลที่ทำให้รษิกาเสียสมาธิ แต่เลอศิลป์รู้ รษิกาสงสัยเกี่ยวกับความคืบหน้าของเรื่องที่เกิดขึ้น ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันก็มาได้ตรงจังหวะพอดีสินะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...