หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1239

ไม่ว่าจะคิดไปในทางไหน อัญชสาก็ไม่สามารถสงบสติอารมณ์ของเธอได้เลย

จนกระทั่งเธอโทรหาคฑา ถึงรู้ว่ารษิกาออกจากโรงพยาบาลแล้ว

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าข่าวนี้ทำให้เธอไม่สบายใจมากขึ้นกว่าเดิม

หลังจากคิดไตร่ตรองอยู่นาน เธอก็ตั้งสติได้พร้อมกับโทรหาเลอศิลป์

อย่างไรก็ตามเธอต้องรอสายเป็นเวลานาน ก่อนจะได้ยินเสียงเย็นชาพูดขึ้นว่า “อะไร?”

แม้จะรู้สึกหงุดหงิกแต่เธอก็รักษาน้ำเสียงของตัวเองไว้ “เลอศิลป์ ฉันเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากครูภัคจีรา เธอบอกว่าไอวี่ขาดเรียนหลายวัน เธอไม่สบายเหรอ?”

ทันทีที่เธอพูดจบ อัญชสารู้สึกจสั่นๆ ราวกับว่าเธอกลัวคำตอบของเลอศิลป์จะบอกว่าไอรดาอยู่ที่บ้านของรษิกา

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว แล้วตอบว่า “ไอวี่อยู่ที่บ้านแม่ผม คุณไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น ส่วนครูภัคจีรา ก็บอกเธอไปว่าไอวี่ป่วย”

เนื่องจากความสัมพันธ์ระหว่างอัญชสากับรษิกาค่อนข้างเลวร้าย เพราะฉะนั้นเลอศิลป์จึงไม่ได้บอกให้เธอรู้ว่าตอนนี้ไอรดาอยู่ที่ไหน

นอกจากนี้ เลอศิลป์ยังมั่นใจในความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อรษิกา หลังจากเกิดเหตุการณ์ที่สถาบันวิจัย

นั่นคือเหตุผลที่เขารู้สึกว่าจำเป็นต้องขีดเส้นแบ่งกับอัญชสาให้ชัดเจน

อย่างไรก็ตาม อัญชสารู้สึกสงสัยในสิ่งที่เขาพูด

เมื่อพิจาณาว่าฉันมีความสำคัญต่อศศิตามากถึงเพียงใด ฉันแน่ใจว่าเธอจะชวนฉันไปที่บ้านถ้าหากว่าไอวี่อยู่กับเธออย่างแน่นอน ท้ายที่สุดแล้วมันเป็นโอกาสอันที่สำหรับฉันที่จะได้ผูกพันกับสาวน้อยคนนี้ เนื่องจากสิ่งนั้นยังไม่เกิดขึ้น ฉันจะไม่มีทางเชื่อเลอศิลป์อย่างเด็ดขาด

เมื่อได้ยินคำตอบของเลอศิลป์ อัญชสารู้สึกใจเต้นรัว ขณะที่เธอตอบด้วยน้ำเสียงสงสัยว่า “จริงเหรอคะ? ฉันแปลกใจที่ไม่รู้เรื่องสำคัญขนาดนี้เลย”

เลอศิลป์ไม่อยากสนทนากับอัญชสาต่อ เขาจึงพูดขึ้นมาว่า “ผมมีประชุม ถ้าไม่มีอะไรแล้วขออนุญาตวางสายนะ”

นังเด็กนั่นต้องอยู่ที่บ้านรษิกาแน่นอน คงไม่มีเหตุผลอื่นที่เลอศิลป์จะโกหกฉันหรอก