หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1238

ดวงตาของรษิกาเต็มไปด้วยความสิ้นหวังขณะที่มองดูเลอศิลป์เดินจากไป

ในตอนนั้น เด็กๆ ทั้งสามคนกำลังเล่นอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขอยู่ข้างนอก แต่เมื่อเห็นเลอศิลป์เดินออกมาพร้อมสีหน้าบึ้งตึง เมื่อเห็นเช่นนั้นพวกเขาจึงหุบยิ้มลงทันที

“พ่อ…” ไอรดาค่อยๆ เอื้อมมือไปคว้าแขนเสื้อของเลอศิลป์ไว้ “พ่อทะเลาะกับคุณรษิกาอีกแล้วเหรอ?”

เมื่อพิจารณาถึงความยากลำบากของเลอศิลป์กับรษิกาที่กำลังพยายามแก้ไขความสัมพันธ์อยู่ เธอจึงไม่อยากเห็นพวกเขาผิดใจกันอีกแล้ว

อชิกับเบนนี่มองเลอศิลป์ด้วยความกังวลเช่นกัน

เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาอชิกับเบนนี่ เลอศิลป์จึงกลับมาสงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว เขาลูบหัวเด็กๆ ก่อนจะพูดว่า “ไม่มีอะไร เราแค่มีความคิดเห็นแตกต่างกันเรื่องงานน่ะ”

เนื่องจากทุกครั้งที่ทั้งคู่ทะเลาะกัน รษิกามักจะใช้ข้อแก้ตัวนี้ ดังนั้นคำพูดของเลอศิลป์ในตอนนี้ทำให้เด็กๆ สงสัยมากขึ้น

เมื่อรับรู้ได้ถึงความกังวลของเด็กๆ เลอศิลป์ก็พูดปลอบใจพวกเขาว่า “พรุ่งนี้ฉันจะกลับมาหาอีกแน่นอน”

เขาให้คำมั่นสัญญากับเด็กๆ ว่าจะกลับมา

เมื่อได้ยินเช่นนั้นความกังวลของเด็กๆ ก็ลดลงทันทีขณะที่พวกเขาบอกลาเลอศิลป์

ในอีกไม่กี่วันข้างหน้าเลอศิลป์จะมาร่วมทานอาหารเย็นที่บ้านของรษิกา โดยอ้างว่ามาหาไอรดา

เมื่อใดก็ตามที่รษิกาต้องการปฏิเสธเขา เขาจะอ้างว่ามีความคืบหน้าเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นมารายงานเพิ่มเติม

ด้วยเหตุนี้ รษิกาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องต้อนรับเขาไว้

...

ตลอดช่วงเวลานั้น ไอรดาพักอาศัยอยู่ที่บ้านของรษิกาและลืมเรื่องโรงเรียนอนุบาลใหม่ไปเสียแล้ว

ภัคจีรายังคงรู้สึกผิดต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นและไม่กล้าโทรหาเลอศิลป์เพื่อสอบถามอาการของไอรดา ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากติดต่ออัญชสาแทน

“คุณอัญชสา สองสามวันที่ผ่านมาไอวี่มีอาการไม่สบายเหรอคะ?”

ก่อนหน้านี้เลอศิลป์ส่งไอวี่ไปโรงเรียนอนุบาลแห่งใหม่เป็นเพราะเขาต้องการประกาศว่าความสัมพันธ์ของเขากับรษิกาได้สิ้นสุดลงแล้ว แต่ตอนนี้ไอรดาไม่ได้ไปที่นั่นอีกต่อไปแล้ว หมายความว่าเขาเปลี่ยนใจแล้วอย่างนั้นเหรอ?