หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1265

ขณะที่รษิกาสบตาเลอศิลป์ ความมั่นใจที่เธอมีก็ค่อยๆ หวั่นไหว

ผ่านไปพักใหญ่ เธอก็หลุบตาลงและตอบรับอย่างแผ่วเบา “โอเค ฉันจะทำ คุณอยากให้ฉันช่วยอะไร?”

ระหว่างที่พวกเขาสบตากันอยู่นั้น เธอก็ค้นลึกเข้าไปในหัวใจตัวเอง

บางทีเธออาจจะไม่เชื่อว่าคมสันจะทำอะไรเช่นนี้ได้ แต่เมื่อต้องเลือกระหว่างคมสันกับเลอศิลป์ ใจเธอก็เอนเอียงไปทางชายที่อยู่ตรงหน้าเธอมากกว่า

ยิ่งไปกว่านั้น สายตาที่เลอศิลป์ส่งมาก็ไม่สามารถต้านทานได้อีกด้วย

เมื่อเธอตอบตกลงล้ว สีหน้าของเลอศิลป์ก็ผ่อนคลายขึ้น เขาเล่าแผนการให้เธอฟังด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ

ขณะที่รษิกาฟังอยู่ เธอก็พยักหน้าอย่างครุ่นคิด

“มันจะได้ผลจริงเหรอ? เราไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนเลยนะ”

จะว่ากันตามความจริงก็คือ เธอยังคงรู้สึกลังเลอยู่บ้างหลังจากได้ฟังแผนการของชายหนุ่ม

สีหน้าของเลอศิลป์เย็นชาไปทันที “ตราบใดที่เขาเป็นคนอยู่เบื้องหลัง เขาจะต้องรู้สึกผิดเพราะสถานการณ์นี้แน่ๆ ถึงจะไม่เป็นอย่างนั้น เขาก็จะต้องกลัวตาย!”

หลังจากได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็เงียบไปพักหนึ่ง แต่แล้วในที่สุด เธอก็ยอมทำตาม

เธอหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาคมสัน และแจ้งเขาว่าเธออยากจะเข้าไปที่สถาบันวิจัยในวันพรุ่งนี้

ที่ปลายสาย คมสันรีบตอบตกลงโดยไม่มีร่องรอยความน่าสงสัยเจืออยู่ในน้ำเสียงของเขาเลย

หลังจากวางสายไปแล้ว ความสงสัยก็ก่อตัวขึ้นมาในใจเธออีกครั้ง

ถ้าเขาทำแบบนี้จริงๆ เขาปิดบังมันไว้เป็นอย่างดีได้ยังไง? หรือจะเป็นเพราะว่า… เราเข้าใจเขาผิดไปจริงๆ?

ราวกับเลอศิลป์มองเห็นความกังวลในใจเธอ เลอศิลป์ยกมือขึ้นมาวางไว้บนไหล่เธอ เสียงของเขาสงบและมั่นคงมาก “เชื่อผมนะ ถ้าไม่ใช่เพราะเขาจริงๆ คุณก็จะได้วางใจ”

รษิกาเม้มปากและพยักหน้าให้เขา

ถ้าคมสันอยู่เบื้องหลังเหตุการณ์นี้ เขาก็พิถีพิถันมาก ถ้าเหลือช่องว่างให้เขาหายใจแม้แต่น้อย มันก็เป็นเวลาที่เพียงพอให้เขาได้ลงมือทำอะไรตั้งมากมายได้เลย