ไม่นานนัก สุดสัปดาห์ก็มาถึง รษิกาตื่นขึ้นเพราะเสียงเด็กๆ มาเคาะประตูห้องเธอ
นาทีที่เธอเปิดประตู เธอก็เห็นเด็กน้อยสามคนที่แต่งตัวกันเรียบร้อยแล้วกำลังมองเธอด้วยความตื่นเต้น
ขณะที่รษิกายังคงสะลึมสะลือ เธอก็จำแผนการของวันนี้ไม่ค่อยได้ และงุนงงอยู่ว่าเกิดอะไรขึ้น
“แม่ครับ วันนี้เราจะไปสวนสนุกกันไงครับ!” เบนนี่ย้ำเตือนด้วยน้ำเสียงเด็กน้อยเมื่อสังเกตเห็นว่าแม่ของเขากำลังสับสน
ในตอนนั้นเองที่รษิกาหลุดออกจากภวังค์ เธอหงุดหงิดตัวเองอยู่เล็กน้อยขณะที่ถามว่า “ตอนนี้กี่โมงแล้วเหรอลูก?”
เบนนี่มองดูนาฬิกาอัจฉริยะของเขาและตอบไปว่า “เจ็ดโมงเช้าแล้วครับ คุณเลอศิลป์บอกเราว่าเขาจะมาถึงในไม่ช้านี้!”
เมื่อรษิกาได้ยินเช่นนั้น เธอก็มองดูชุดนอนของตัวเอง เธอสั่งอชิกับเบนนี่พลางมีสีหน้าตกใจอยู่เล็กน้อย “แม่จะไปอาบน้ำแต่งตัว หนูสองคนช่วยไปเตรียมมื้อเช้าหน่อยได้ไหม?”
เด็กชายทั้งสองยิ้มให้แม่และตอบว่า “คุณเลอศิลป์จะพาเราออกไปกินมื้อเช้าข้างนอกครับแม่!”
รษิกาพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็รีบกลับไปเตรียมตัวที่ห้อง
บางทีอาจจะเป็นเพราะสิ่งที่เลอศิลป์พูดเอาไว้เมื่อวันก่อนเรื่องการออกเดท ทำให้รษิกาใช้เวลากับการแต่งหน้านานขึ้น โชคไม่ดีที่เธอยังไม่ได้ลุคที่เธอจะพอใจ
ท้ายที่สุดแล้ว เธอก็ตัดสินใจแต่งหน้าบางๆ ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นเสื้อลูกไม้กับยีนส์สีซีดให้แน่ใจว่าเธอเคลื่อนไหวได้อย่างสบายตัวมากพอ
หลังจากเธอแต่งตัวเสร็จแล้ว หญิงสาวก็ลงมาข้างล่างและเห็นว่าเลอศิลป์มาถึงแล้ว เขากับเด็กๆ กำลังนั่งกันอยู่ที่โซฟาขณะพูดคุยเรื่องแผนการเดินทางในวันนั้น
“ครีมพัฟ! ผมอยากกินครีมพัฟครับ!” เบนนี่ดวงตาเป็นประกาย
รษิกาได้ยินเสียงเด็กชายพูดออกมาอย่างมีความสุขขณะที่เธอเดินลงบันไดมา ลูกชายคนเล็กฉันช่างตะกละเสียจริง…
ทันใดนั้น เสียงหวานๆ ของไอรดาก็ดังขึ้นมา “คุณรษิกา!”
หลังจากนั้น ทุกคนก็หันมามองรษิกาเป็นตาเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...