เด็กๆ มองท่าทีที่ใกล้ชิดระหว่างผู้ใหญ่ทั้งสองคนและแอบมองหน้ากันอย่างเจ้าเล่ห์
แต่เมื่อคนทั้งคู่เดินเข้ามาหาพวกเขา เด็กๆ ก็ทำท่าเหมือนไม่เห็นอะไรและพูดคุยกันเกี่ยวกับการเดินทางที่จะไปสวนสนุกกัน
ต่อมา ทุกคนก็ขึ้นรถ และตั้งตารอที่จะได้เห็นความสนุกที่เหลือของวันนี้
เลอศิลป์พาพวกเขาไปทานมื้อเช้าก่อนจะมุ่งหน้าที่สวนสนุก
เพราะพวกเขามาถึงในช่วงเวลาที่เร่งด่วน สวนสนุกจึงเต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมาก
ขณะที่เดินผ่านลูกค้าคนอื่นๆ รษิกาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงการเดินทางครั้งก่อนที่ไปยังรีสอร์ทน้ำพุร้อนที่ซึ่งเบนนี่หลงทางหายไป ทันใดนั้นเธอก็เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
เลอศิลป์สัมผัสได้ว่าหญิงสาวไม่สบายใจ เขาจึงบีบมือเธอไว้และพูดว่า “ถ้าคุณกังวล ผมพาพวกเขาไปตรงพื้นที่โล่งๆ ได้นะ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น รษิกาก็ตั้งสติและส่ายหน้า เธอยิ้มบางๆ และตอบไปว่าา “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เด็กๆ จะไม่สนุกแน่ๆ ถ้าคุณทำแบบนั้น”
เบนนี่รู้ว่าแม่ของเขาเป็นห่วงจึงยกมือขึ้นให้เธอดูนาฬิกาอัจฉริยะที่ข้อมือของเขา
“แม่ครับ ไม่เป็นไรหรอก เราใส่นาฬิกากันทั้งคู่ ถ้าแม่หาเราไม่เจอ แม่ก็โทรมาหาเรานะครับ!”
อชิกับไอรดาเสริมขึ้นมาว่า “ใช่! เราจะอยู่ใกล้ๆ แม่ไว้ครับ”
รษิกายิ้มหลังจากได้ยินเด็กๆ ยืนยันเช่นนั้น เธอลูบหัวพวกเขาอย่างรักใคร่และบอกว่า “แม่แค่อยากให้ทุกคนสนุกกันน่ะจ้ะ”
เช่นนั้นแล้ว เด็กๆ ก็มุ่งหน้าไปยังจุดที่พวกเขาสนใจก่อน
รษิกาเล่นเครื่องเล่นสำหรับเด็กๆ ไปสองสามอย่าง แต่เด็กๆ ก็ยังไม่พอใจ
“แม่ครับ พาเราไปเล่นรถไฟเหาะหน่อยสิ!” ดวงตาของเบนนี่เป็นประกายด้วยความคาดหวังขณะที่เขามองรถไฟเหาะที่แล่นผ่านไป
รษิกาลังเลก่อนจะตอบว่า “หนูยังเด็กเกินไปที่จะเล่นรถไฟเหาะนะลูก ไปเล่นอย่างอื่นแทนเถอะนะ”
หลังจากเธอพูดจบแล้ว เลอศิลป์ก็ย้ำด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “ผมเห็นรถไฟเหาะสำหรับเด็กอยู่เมื่อกี้นะ พวกเขาไปลองเล่นดูได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...