หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1288

รษิการู้สึกได้ถึงสัมผัสแปลกๆ ของความเป็นครอบครัวเมื่อได้ยินคำพูดของศศิตา

เธอพบว่าการกระทำของศศิตานั้นน่าขัน เมื่อจู่ๆ ก็นึกถึงความคุ้นเคยในคำพูดของอีกฝ่ายว่าฟังดูเหมือนในละครทีวีหรือนิยายน้ำเน่า

ศศิตาที่ไม่รู้ความคิดนั้นก็พูดต่อไปว่า “เมื่อหกปีก่อน เธอเป็นคนที่ตัดสินใจทิ้งเลอศิลป์ไปเอง ไม่มีใครบังคับให้เธอทำอย่างนั้นเลย เธอคิดว่าบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์เป็นที่ที่เธอจะเข้านอกออกในได้ตามต้องการหรือยังไง?”

รษิกาพยายามระงับอารมณ์และความคิดเอาไว้เมื่อศศิตาหยิบยกเรื่องเมื่อหกปีก่อนขึ้นมาพูด “คุณคิดผิดแล้วล่ะค่ะ มันไม่ใช่เรื่องที่ฉันตัดสินใจเองคนเดียว ไม่ว่าจะเรื่องที่ฉันจากไปเมื่อหกปีก่อน หรือความก้าวหน้าในความสัมพันธ์ของฉันกับเลอศิลป์ในตอนนี้ก็ตาม”

ศศิตาคาดไม่ถึงกับการตอบโต้ของรษิกา และเธอก็เริ่มไม่พอใจ

รษิกาพูดต่อตามความเป็นจริง “ขนาดว่าพวกคุณรู้เรื่องที่เลอศิลป์มีใจให้อัญชสาเมื่อหกปีก่อน แต่พวกคุณก็ยังบังคับให้ฉันเข้าไปขวางความสัมพันธ์ของพวกเขา เพราะครอบครัวคุณต้องการงานฉลองที่มีแต่ความสุขเพื่อให้คุณปู่ของเลอศิลป์โชคดี ฉันไม่มีทางเลือกนอกจากต้องไปหลังจากทนทุกข์กับการปฏิบัติอย่างเย็นชาจากเลอศิลป์มาสามปี”

เธอกำลังยอมรับว่าเหตุผลที่เธอทิ้งไปเมื่อหกปีก่อนเป็นเพราะครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์

นี่เป็นสิ่งที่รษิกาเชื่อมาตลอด

นอกเหนือจากเรื่องทารกเพศหญิงที่จากไป เธอก็ไม่ได้รู้สึกเสียใจแทนใครกับการจากไปเมื่อหกปีก่อนเลย

“ฉันใจสลายในตอนที่จากไปเมื่อหกปีก่อนนั้น และกลับมาที่นี่ก็เพียงเพื่อจะมาทำงาน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะพัฒนาความสัมพันธ์ของฉันกับเลอศิลป์เลย” รษิกาจ้องหน้าศศิตา “ถ้าคุณยอมรับฉันไม่ได้ คุณก็ควรไปบอกเลอศิลป์ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับเรื่องนี้”