หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1289

ศศิตาคิดว่ายั่วยุรษิกาได้สำเร็จแล้ว แต่ไม่รู้เลยว่ายิ่งเธอพูดมากเท่าไร รษิกาก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอตลกมากเท่านั้น

ศศิตาคิดไปได้มากขนาดนี้หลังจากฉันโกหกเรื่องอายุของอชิกับเบนนี่ ถ้าเธอรู้ขึ้นมาว่าอชิกับเบนนี่เป็นใคร และนึกถึงสิ่งที่เธอพูดในวันนี้ ฉันล่ะสงสัยจริงๆ ว่าเธอจะมีท่าทียังไง

รษิกายังคงแสดงท่าทีไร้อารมณ์ “ถ้าคุณคิดอย่างนั้น มันก็คงเป็นอย่างนั้นจริงๆ ค่ะ”

ศศิตาโกรธมากกับการโต้ตอบที่ไม่แยแสของรษิกา “ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็เลิกมายุ่งกับเลอศิลป์และไอวี่สักที! ฉันรู้เล่ห์เหลี่ยมของเธอหรอกนะ ที่มาเข้าใกล้เลอศิลป์อย่างนี้!”

รษิกามองศศิตาด้วยความสับสน

ฉันยังไม่รู้เล่ห์เหลี่ยมตัวเองด้วยซ้ำ

ศศิตาตวาด “เธอใช้ประโยชน์จากการที่ไอวี่ชอบเธอไงล่ะ! เธอคิดว่าจะกลายมาเป็นแม่ของไอวี่ด้วยวิธีการแบบนี้เหรอ? อย่าแม้แต่จะคิดเชียวนะ มันไม่มีวันเป็นเธอไปได้หรอก! เธอก็แค่โชคดีที่มีลูกในวัยเดียวกับไอวี่เท่านั้น เมื่ออัญชสามีลูกเมื่อไร ไอวี่ก็จะชอบอัญชสาเหมือนกันนั่นแหละ!”

ศศิตาคิดว่ามันช่างน่าขันกับคำที่ไอรดาเรียกรษิกาที่ร้านอาหาร และมันยังย้ำเตือนเธอว่ารษิกาไม่รู้เลยว่าไอรดาคือลูกสาวแท้ๆ ของเธอเอง

ถ้ารษิการู้เรื่องนี้ขึ้นมา เธอจะไม่ยอมให้ไอรดาเรียกเธอว่าอารษิกาเป็นเด็ดขาด

ศศิตาคิดจะใช้วิธีนี้ผลักให้รษิกาออกไปห่างๆ จากลูกชายของเธอ

“ครอบครัวเราจะทำทุกอย่างเพื่อหาแม่ให้ไอวี่ ผู้หญิงคนนั้นจะมาเป็นคุณนายบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ในอนาคต และจะไม่มีวันเป็นเธออย่างเด็ดขาด!”

น้ำเสียงของศศิตามีความมุ่งมั่นเป็นอย่างมาก

รษิกาขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ

ทำทุกอย่างเหรอ? นี่หมายความว่าครอบครัวฟ้าศิริสวัสดิ์ไม่รู้ว่าแม่ของไอวี่เป็นใครงั้นเหรอ? แล้วเลอศิลป์ล่ะรู้ไหม?

ศศิตาโมโหเมื่อเห็นรษิกาจมอยู่ในห้วงความคิด เธอระงับความโกรธและประกาศออกมาว่า “ในเมื่อฉันพูดดีๆ กับเธอแล้ว เธอก็ควรจะรับรู้ได้บ้าง อยากได้อะไรก็เอาไปและออกไปจากเมืองหัสดินซะ ไม่อย่างนั้น จะมาโทษฉันไม่ได้นะที่ไม่นึกว่าเธอเคยเป็นลูกสะใภ้!”