หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1291

เป็นธรรมดาที่รษิกาจะเห็นการเปลี่ยนแปลงในท่าทีของเขาและรู้เหตุผลของการเปลี่ยนแปลงนั้น “ฉันดีใจที่ได้ยินอย่างนั้นนะคะ” เธอตอบอย่างเย็นชา

ตาของจรูญกระตุกเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำตอบที่เย็นชาของเธอ แต่เขาก็ฝืนยิ้มเอาไว้

“เด็กๆ คิดถึงไอวี่มาก ดังนั้นจะไม่มีใครรังแกเธอแน่ๆ ค่ะ” พิมพ์รภารีบก้าวเข้ามาสลายความตึงเครียดนั้นทันที

รษิกาส่งยิ้มให้เธออย่างสุภาพ “ฉันขอฝากไอวี่ให้คุณดูแลด้วยนะคะ คุณครูพิมพ์รภา”

เพราะถึงเวลาที่ต้องเข้าเรียนแล้ว พิมพ์รภาจึงเตรียมพาเด็กๆ เข้าไปข้างใน

ทันใดนั้น เลอศิลป์ก็นึกอะไรบางอย่างออกและเรียกเธอ “อีกอย่าง อย่าปล่อยให้อัญชสามารับไอวี่ออกไปจากโรงเรียนเด็ดขาด ถ้าผมมารับไอวี่เองไม่ได้ คุณรษิกาจะมารับเธอแทนผมเอง”

จากนั้นเขาก็มองรษิกาด้วยสายตาที่เปี่ยมความหมาย

แน่นอนว่าพิมพ์รภาเข้าใจความหมายที่เขาต้องการจะสื่อ เธอจึงชำเลืองมองรษิกาด้วยความประหลาดใจ

ฉันรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติในความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขา แต่ฉันไม่คิดเลยว่าคุณรษิกาจะเข้าไปอยู่ในใจของคุณเลอศิลป์แทนที่คุณอัญชสาได้!

การที่ได้รู้เรื่องนี้อย่างกะทันหันทำให้พิมพ์รภาเริ่มมองรษิกาในมุมที่ต่างออกไป

รษิกาไม่คาดหวังว่าจู่ๆ เลอศิลป์จะพูดอะไรแบบนั้น เธอจึงไม่รู้ว่าจะโต้ตอบอย่างไรดี

เธอพยายามจะคิดคำพูดขึ้นมา แต่ไอรดาก็ดึงชายเสื้อเธอและถามอย่างตื่นเต้นว่า “จริงหรือเปล่าคะ? อารษิกา อาจะมารับหนูตั้งแต่วันนี้ไปเหรอคะ?”

ทุกคนหันไปมองรษิกาเมื่อได้ยินเช่นนั้น

รษิกาไม่สามารถปฏิเสธออกมาได้เมื่อเห็นแววตาคาดหวังของไอรดา “ใช่จ้ะ ถ้าพ่อหนูมารับไม่ได้ หนูก็เล่นกับอชิและเบนนี่ไปก่อนได้นะ!” เธอพูดพลางพยักหน้า

เด็กทั้งสามคนดีใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“แล้วถ้าคุณรษิกามาไม่ได้ ผมจะเป็นคนมารับแทนคุณรษิกาเอง” เลอศิลป์เสริม