หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1304

เวลาผ่านไปสักพัก และคฑาก็ตั้งสติได้ “คุณเลอศิลป์ ผมผิดไปแล้ว! ผมไม่กล้าทำอย่างนี้อีกแล้วครับ อัญชสาบังคับให้ผมทำ!” เขาอ้อนวอนขอความเมตตาด้วยความตื่นตระหนกและพูดอย่างไม่คิดสรรหาคำใดๆ “ผมไม่ต้องการเงินแล้ว ปล่อยผมไปเถอะครับ ผมจะหายไปแน่นอน!”

เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้และต้องการหนีออกไปจากห้องทำงานแห่งนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ เพราะที่แห่งนี้เป็นเหมือนนรกสำหรับเขา ซึ่งเป็นผลมาจากออร่าน่ากลัวที่เลอศิลป์แผ่ออกมา

คฑาไม่อยากอยู่ที่นั่นต่อไปแม้แต่วินาทีเดียว

“หยุดอยู่ตรงนั้นเลย” เลอศิลป์พูดขณะที่คฑาเดินไปถึงประตูห้องทำงาน

ในเวลาเดียวกัน ครรชิตก็ขยับตัวมายืนขวางประตูไว้ไม่ให้คฑาไป ครรชิตทำมือบอกคฑาให้ถอยหลังไปก่อน

คฑาท่วมท้นไปด้วยความเสียใจที่เขาถูกเลอศิลป์และครรชิตกักตัวเขาไว้ในห้องทำงาน

ถ้าเขาย้อนเวลากลับไปได้ เขาจะไม่มาพบเลอศิลป์เลย ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม

เมื่อรู้ว่าไม่มีหวังให้เขาหนีไปได้แล้ว คฑาก็หันกลับไปมองเลอศิลป์ เขาเหลือความกล้ามากพอแค่มองเลอศิลป์เท่านั้นขณะที่รักษาระยะห่างจากเลอศิลป์ไว้ “คุณอยากให้ผมทำอะไรครับ? คุณเลอศิลป์”

เลอศิลป์ลุกขึ้นยืนขึ้นหลังโต๊ะทำงานและมองคฑาด้วยแววตาที่น่ากลัว “ผมให้เงินคุณได้นะ”

คฑาตกใจ เขาไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง นี่ฉันยังรับเงินจากเลอศิลป์ได้อยู่เหรอ? ฉันฝันไปใช่ไหมเนี่ย?

หลังจากนั้น เสียงของเลอศิลป์ก็ดังขึ้นมาอีกครั้ง “แต่ไม่ใช่ตอนนี้”

ความเป็นจริงกระแทกเข้าใบหน้าเขาเต็มเปา

เขาทำงานอยู่ในวงการนี้มานานมากแล้ว เขาจึงเป็นคนที่รู้เรื่องทางโลกเป็นอย่างดี

เขาคิดว่าเลอศิลป์มีงานให้เขาทำหลังจากที่เลอศิลป์พูดจบ

ยิ่งไปกว่านั้น งานที่ว่าจะต้องไม่ใช่งานง่ายๆ

แต่คฑาก็ไม่มีทางเลือกอื่น