หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1333

“อ๊า!” อัญชสาตะโกนออกมาในขณะที่เธอขว้างโทรศัพท์ในมือออกไป “หนูรับรองเลยว่านังรษิกาจะต้องเสียใจที่เกิดมาแน่! มันต้องเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ ต้องเป็นมันแน่ๆ!”

ด้วยเหตุนั้น อัญชสากำลังจะวิ่งออกไป แต่สุเมธมาห้ามเธอไว้

“เหลวไหล! แกลืมไปแล้วเหรอว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวานนี้ที่บ้านตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์? แกคิดดีแล้วใช่ไหมที่จะเผชิญหน้ากับรษิกาในเวลานี้?” สุเมธด่าเธอ

อัญชสาเหมือนจะโมโหมากขึ้นหลังจากที่ฟังพ่อของเธอ “พ่อเป็นพ่อของหนูนะ! พ่อจะนั่งเฉยๆ แล้วไม่ทำอะไรเลยในขณะที่คนพวกนั้นสาปแช่งหนูบนโลกออนไลน์เหรอคะ? ตระกูลเราไม่มีอะไรจะเสียแล้ว หนูจะพาอีนังนั่นลงนรกกับหนู!”

ในจุดนี้ สุเมธไม่อาจคุมความโกรธที่อยู่ด้านในได้อีกแล้ว เขาจึงตบลูกสาวแรงมากจนเธอล้มลงไปบนเตียง “แกเป็นต้นเหตุทำให้ตระกูลเราป่นปี้ แต่แกไม่สำนึกผิดอะไรเลย! ที่จริงแล้ว แกเหมือนจะทำผิดซ้ำซากอีก ฟังฉันให้ดีนะ ฉันไม่สนว่าแกจะไปคุกเข่าต่อหน้าเลอศิลป์หรือกราบเท้าเขา แกต้องไปเกลี้ยกล่อมให้เขาหยุดเอาตระกูลเราเป็นเป้าซักทีเพราะแกต้องรับผิดชอบเรื่องบ้าๆ นี้! ไม่อย่างงั้นก็ไม่มีใครจะช่วยแกได้!”

หากตระกูลภักดีสรวงต้องล่มสลายและลูกสาวของเขาเข้าสู่กระบวนการทางกฎหมายในตอนนั้น สุเมธคงไม่สามารถทำอะไรได้เลยต่อให้เขาอยากจะทำแค่ไหนก็ตาม

แต่สิ่งที่อัญชสาได้ยินทั้งหมดหลังจากถูกตบคือเสียงซ่าๆ ข้างในหู

เมื่อเธอกลับมาได้ยินอีกครั้ง สิ่งแรกที่เธอได้ยินคือพ่อของเธอบอกให้เธอคุกเข่าต่อหน้าเลอศิลป์และขอโทษ

“ได้! หนูจะไปขอความเมตตาจากเลอศิลป์ หนูจะไปเดี๋ยวนี้แหละ!” อัญชสาตอบพร้อมกับสายตาที่เกลียดชัง หลังจากมองพ่อด้วยสายตาเยือกเย็น เธอก็ลุกขึ้นและรีบออกจากห้อง

สุเมธขมวดคิ้วลึก เขาอดกังวลไม่ได้เมื่อเขานึกถึงสายตาของอัญชสาก่อนที่เธอจะออกไป