หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1341

“ระวังหน่อย!”

แก้มของรษิกาแดงเรื่อเมื่อเธอคิดถึงอุบัติเหตุเมื่อครั้งก่อนที่เธอมาที่นี่

เด็กทั้งสามโบกมือให้เธอโดยไม่ได้หันกลับไปมองและพุ่งเข้าไปหาคลื่นทันที

รษิกาเร่งฝีเท้าเพื่อตามเด็กๆ ให้ทัน

“แม่ขา แม่สวยจังเลย!”

ไอรดาคว้ามือของรษิกาไปแนบหน้าของเธอ ใบหน้าเล็กๆ นั้นเป็นประกายด้วยความตกตะลึง

คราวก่อนที่พวกเขามาพักผ่อนที่รีสอร์ทน้ำพุร้อนแห่งนี้ มีการแสดงดอกไม้ไฟด้วย ทำให้ชายหาดมีคนอยู่มากมาย และเด็กๆ ก็ไม่มีโอกาสได้เล่นกันที่ชายหาดเลย

ในตอนนี้ค่อนข้างจะเงียบสงบ ซึ่งมีเพียงแต่เสียงคลื่นที่สาดซัดเข้าชายหาดเท่านั้น

แม้ว่าเด็กๆ จะอายุยังน้อยและมีพลังมาก แต่ก็อดไม่ได้ที่จะอยากเบาเสียงลงและผ่อนคลายตัวเองเมื่อได้เห็นคลื่นลมทะเล

รษิกาลูบหัวเด็กๆ และพูดว่า “แถวนี้คนไม่มากและเงียบสงบดี แม่ก็เลยมาที่นี่บ่อยๆ” จากนั้นเธอก็เหลือบมองรอบตัว ด้วยความที่ยังกังวล เธอจึงจูงมือไอรดาไว้และพูดกับอชิและเบนนี่ว่า “แม่จะพาพวกหนูไปที่แห่งนึง”

เด็กชายทั้งสองตื่นจากภวังค์และเดินตามแม่ไปอย่างว่าง่าย

รษิกาพาเด็กๆ เดินไปไกล และเด็กๆ ก็เห็นว่ามีประภาคารกับทางเดินลงชายหาดเมื่อพวกเขามาถึง

ประภาคารสีน้ำเงินตั้งตระหง่านเหนือทางเดินยาวสีขาว โดยมีฉากหลังเป็นน้ำทะเลสีฟ้าครามใสดุจคริสตัล กังหันลมที่อยู่ใกล้ๆ หมุนช้าๆ และสง่างามตามจังหวะของกระแสน้ำ ทำให้เกิดภาพที่งดงามราวกับอยู่ในเทพนิยาย

เด็กๆ ต่างตกตะลึง

มันต่างจากชายหาดที่พวกเราเคยไปมากๆ เลย!

“ไปสิ ไปเล่นกันเถอะ!”

รษิกาดีใจที่ได้เห็นเด็กๆ ชอบชายหาด

ในที่สุดเด็กทั้งสามก็หลุดจากความตกตะลึงเมื่อรษิกาพูดเช่นนั้น

ไอรดาเป็นคนแรกที่วิ่งลงไปยังทะเล “อชิ เบนนี่ มาเร็ว!”