หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1346

รษิกาและไอรดารออยู่ที่ชายหาดอยู่พักหนึ่งก่อนที่เลอศิลป์กับเด็กชายทั้งสองจะลงมาจากรถ

การได้เห็นเด็กผู้ชายสวมเสื้อยืดสีรุ้งทำให้รษิกาประหลาดใจไม่รู้จบ

เลอศิลป์ชอบสวมเสื้อผ้าสีเรียบๆ ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเขาจะซื้อเสื้อผ้าสีพื้นที่ไม่มีลวดลายใดๆ ให้กับเด็กชาย

เธอไม่คิดเลยว่าเขาจะซื้อเสื้อผ้าที่ดูสดใสเช่นนี้ให้พวกเขา

ฉันสงสัยจริงๆ ว่าเขาไปซื้อเสื้อผ้าพวกนี้มาตั้งแต่เมื่อไร มันดูเข้ากับเด็กทั้งสองมากเลย

“คุณไปซื้อเสื้อผ้าพวกนี้ตั้งแต่เมื่อไร?” รษิกาถามเมื่อพวกเขาเดินมาหาเธอ

เมื่อนึกถึงความเห็นของเบนนี่ก่อนหน้านี้ว่าเธอกำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่ เลอศิลป์จึงมองเธอเงียบๆ อยู่พักหนึ่งก่อนจะตอบไปว่า “ผมแวะซื้อระหว่างทางมาที่นี่ ผมคิดว่าจะพาคุณมาที่นี่ในสักวันนึง ก็เลยคิดว่าเตรียมไว้คงจะดี แล้วดูเหมือนว่าผมจะคิดถูกแล้วเพราะมันมีประโยชน์มากเลย”

คำพูดของเขายิ่งเติมเชื้อความสงสัยให้กับรษิกา

จู่ๆ เลอศิลป์มาที่นี่ก็ไม่เท่าไรนะ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาถึงกับเตรียมเสื้อผ้ามาให้พวกเขาด้วย

เธอก้มลงมามองดูปฏิกิริยาของอชิกับเบนนี่

เด็กชายยิ้มออกมาอย่างน่ารัก “แม่ครับ คุณเลอศิลป์ซื้อเสื้อผ้ามาให้แม่ด้วยนะครับ แม่ควรจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ!”

ขณะที่พวกเขาเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอยู่ พวกเขาก็สังเกตเห็นชุดเดรสที่สวยมากอยู่ตรงด้านหลังรถ พวกเขาแน่ใจว่าเลอศิลป์จะต้องซื้อมาเพื่อเซอร์ไพรส์รษิกาแน่ๆ

รษิกาอึ้งไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น

เขาซื้อเสื้อผ้ามาให้ฉันด้วยเหรอ?

เธอมองเลอศิลป์ด้วยสายตาสงสัย

เลอศิลป์ดูเหมือนจะตกใจเล็กน้อยเมื่อเด็กๆ ทำลายแผนการเซอร์ไพรส์ของเขาไปหมดสิ้น แต่เขาก็ยังพยักหน้า “ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสิ คุณคงไม่อยากเป็นหวัดหรอกนะ”

รษิกายังคงเงียบอยู่

เลอศิลป์เลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงหยอกล้อ “ไม่ต้องห่วงนะ ผมไม่แอบดูคุณหรอก คุณไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตามสบายเลย ส่วนผมจะพาเด็กๆ ไปเล่นตรงนั้นก่อน”

ไม่อยากจะเชื่อว่าเลอศิลป์จะรู้สไตล์การแต่งตัวที่ฉันชอบ ดูเหมือนว่าเขาจะใช้ความพยายามอย่างมากในการทำความรู้จักฉัน