หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1354

เมื่อเลอศิลป์วางสายและกลับไปที่ห้องส่วนตัว เขาก็เห็นรษิกาก้มหน้าลงอ่านบางอย่างในโทรศัพท์ของเธอ

สีหน้าบูดบึ้งของเธอทำให้เขาขมวดคิ้ว เขาคิดว่าเธอกำลังอ่านเนื้อหาของการสนทนา

“คุณรู้เรื่องนี้แล้วใช่ไหม?” เลอศิลป์ถามขณะเดินเข้าไปนั่งข้างเธอ

รษิกาไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง เธอจับตาดูโพสต์ที่อัปเดตอยู่ตลอดเวลาโดยมีความคิดเห็นดูหมิ่นมุ่งเป้ามาที่เธอ

นอกจากนี้ยังมีความคิดเห็นที่คาดเดาถึงความเป็นมาของอชิและเบนนี่

รษิการับคำดูถูกที่พุ่งเป้าใส่เธอได้ แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกแย่เมื่อลูกๆ ของเธอถูกลากเข้าไปเกี่ยวข้องด้วยเช่นกัน

“แม่ มีอะไรเหรอคะ?”

ไอรดาไม่สนใจการสนทนาออนไลน์ เธอโน้มตัวลงมาขณะแสดงความกังวล

ตอนนั้นเองที่รษิกากลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง เธอวางโทรศัพท์ของเธออย่างเร่งรีบ และส่งยิ้มให้ไอรดาราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น “ไม่เป็นไรจ้ะ กินให้หมดก่อนเถอะนะ”

จากนั้น เธอก็มองอชิและเบนนี่ด้วยสายตาขอโทษ

เด็กๆ เดาได้ว่าการสนทนาทางอินเทอร์เน็ตมีการเปลี่ยนแปลงไป

พวกเขาสันนิษฐานว่าเหตุผลที่รษิกามองพวกเขาแบบนั้นก็เพราะพวกเขาถูกลากเข้าสู่บทสนทนาเช่นกัน

เพราะไม่ต้องการทำให้รษิกากังวล พวกเขาจึงแกล้งทำเป็นไม่รู้และยิ้มอย่างอ่อนโยน

ในเวลาเดียวกัน เบนนี่ก็แอบกำหมัดแน่น

นางปีศาจคนนั้นคงทำอะไรอีกแล้ว ฉันจะสอนบทเรียนให้เธอตอนกลับไปที่แล็ปท็อปของฉัน

“ผมขอโทษนะ ผมผิดเองที่ไม่ได้จัดการกับมันอย่างเหมาะสม” เลอศิลป์จ้องมองสบตาของผู้หญิงคนนั้นด้วยความกังวล

ก่อนเข้าไปในห้องส่วนตัว เขาได้อ่านบทสนทนาออนไลน์ซึ่งเต็มไปด้วยความคิดเห็นดูหมิ่นและทำให้เสื่อมเสียต่อรษิกา

เขารู้ทันทีว่าเธอจะเสียใจถ้าเธอได้อ่าน

เมื่อมองดูเด็กๆ แล้ว รษิกาก็กระซิบกับเลอศิลป์ว่า “เรามาคุยกันหลังกินข้าวเสร็จเถอะนะ”