หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1358

ใบหน้าเธอบูดบึ้งด้วยความโกรธเมื่อเห็นประกาศใหม่จากฟ้าศิริสวัสดิ์ซึ่งขึ้นมาเป็นหัวข้อยอดนิยม

ยิ่งไปกว่านั้น ประกาศก็ชี้แจงอย่างชัดเจนว่าบุคลิกของอัญชสาเป็นเหตุให้เกิดการยกเลิกการหมั้น

เลอศิลป์ทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง?

ชาวเน็ตให้ความเห็นว่า ฉันได้เจออัญชสามาก่อน แน่ล่ะ เธอไม่ได้ยิ่งใหญ่อะไรขนาดนั้นเลย เธอมักจะดูถูกคนอื่นราวกับว่าเราด้อยกว่าเธอ

ความเห็นอื่นกล่าวไว้ว่า ฉันได้ยินมาว่าอัญชสาเคยดุด่าลูกสาวบ้านฟ้าศิริสวัสดิ์และเรียกเธอว่าเด็กใบ้ด้วยนะ ตอนนั้นฉันคิดว่าฉันเข้าใจผิดไปเองเพราะพวกเขาก็ไม่ได้ยกเลิกงานหมั้น แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว เป็นอัญชสาจริงๆ แหละ ไม่แปลกใจเลยที่คุณเลอศิลป์อยากยกเลิกการหมั้นครั้งนี้

ยิ่งอัญชสาอ่านไปมากเท่าไร สีหน้าเธอก็ยิ่งเคร่งเครียดมากขึ้นเท่านั้น

ทุกคนต่างก้าวเข้ามาวิพากษ์วิจารณ์เธอโดยไม่สนว่าตัวเองจะเป็นใคร

ฮึ่ม! พวกบ้านี่จะรู้อะไร? มันเป็นเพราะนังรษิกานั่นแหละ! ใครจะรู้ว่าเธอพูดอะไรกับเลอศิลป์ไปบ้าง? ชัดแล้วว่าเป็นความผิดอีนังนั่นคนเดียว แล้วพวกบ้านี่มีสิทธิ์อะไรมาวิจารณ์ฉัน?

อัญชสาโมโหเดือดดาล

ขณะที่เธอกำลังจะติดต่อบริษัทประชาสัมพันธ์ให้โจมตีรษิกาอีกครั้ง คนที่ดูแลเรื่องนี้ก็โทรมาหาเธอพอดี

“คุณโทรมาได้จังหวะพอดี ฉันอยากให้คุณโพสต์ข่าวจาก…”

ก่อนที่เธอจะทันได้พูดจนจบ คนที่ปลายสายก็ถามว่า “คุณอัญชสา ไหนคุณบอกว่าบริษัทเราจะไม่ได้รับผลกระทบอะไรไงล่ะ? แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน?”

อัญชสาตกใจจนตัวแข็งทื่อไปนานก่อนจะขมวดคิ้ว “เป็นอะไรไป? เกิดอะไรขึ้น?”

ผู้ที่โทรมามีน้ำเสียงราวกับกำลังหลบซ่อนอยู่ แม้ว่าเสียงของเขาจะแผ่วเบา แต่ในน้ำเสียงก็เจือความโกรธอย่างชัดเจน

“ผู้ช่วยผู้บริหารฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปพาคนของเขามาที่บริษัทของเรา แล้วยังแสดงหลักฐานการทำผิดกฎหมายของเราในอดีตด้วย พวกเขาต้องการเอาเราเข้าคุก แถมยังปิดบริษัทของเราไปอีกต่างหาก!”

ทันใดนั้น อัญชสาก็รู้สึกได้ถึงความเย็นวาบไปที่สันหลัง

เธอใช้เวลาอยู่พักหนึ่งเพื่อเรียบเรียงข้อเท็จจริงเรื่องที่ครรชิตพาคนของเขาไปบุกบริษัทประชาสัมพันธ์ นี่แปลว่าเลอศิลป์รู้แล้วว่าฉันเป็นคนทำใช่ไหม?

เลอศิลป์บอกว่าเขาอยากส่งฉันเข้าคุกที่โจมตีรษิกาเมื่อคราวก่อน เขาจะไม่ปล่อยให้ฉันรอดไปได้แน่ ถ้าเขารู้ว่าฉันเป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้อีกครั้ง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม