“แล้วนี่เราจะไปกินอะไรกันเหรอคะ?”
เนื่องจากเขาได้ยินเสียงท้องของเธอร้อง รษิกาจึงตัดสินใจพูดออกไปตามตรง
เลอศิลป์เลิกจ้องและตอบว่า “ผมก็ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว ผมเลยไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกันว่าร้านอาหารนั้นยังเปิดอยู่ไหม เอาล่ะ พวกเราลงไปข้างล่างกันเถอะ”
พวกเขาทั้งสองยังคงพูดคุยกันต่อไปขณะที่พวกเขาเดินไปที่ลิฟต์
ตอนนั้นเองประตูห้องของเจตนินก็เปิดแง้มออกมา และเขาเห็นขณะที่คนทั้งสองเข้าไปในลิฟต์
แววตาของเขาดูเศร้าหมองทันทีที่เห็นชุดของรษิกา และจำชายที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอได้
นั่นเลอศิลป์! เขามาหมู่บ้านเจตมณีพร้อมกับรษิกา! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า รษิกาไม่ยอมไปกินข้าวเย็นกับฉันเพราะจะออกไปกับเลอศิลป์! งั้นข่าวลือที่บอกว่าไอวี่ทำให้ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีขึ้นเป็นเรื่องจริงงั้นเหรอ? ถ้าเป็นแบบนั้น ก็คงจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเอาชนะใจรษิกาได้!
เจตนินมีสีหน้าเคร่งเครียด
ลิฟต์ลงมาหยุดที่ชั้นหนึ่ง และรษิกาเดินตามหลังเลอศิลป์ขณะที่พวกเขาเดินไปที่ประตูทางเข้าโรงแรม
ทันทีที่พวกเขามาถึงประตูทางเข้ารษิกาก็รู้สึกเสียใจที่ตัดสินใจอย่างนี้
เธอเลือกสวมใส่ชุดที่ค่อนข้างสั้นเพื่อความสะดวกสบาย แต่มันก็ทำให้ร่างกายส่วนมากของเธอสัมผัสกับลมหนาวในยามค่ำคืน
รษิกาเอามือกอดอก และตัวสั่นเวลาที่มีลมหนาวพัดมาปะทะ
“รอฉันที่นี่ก่อน ฉันจะกลับเข้าไปเอา…”
เธอกำลังจะบอกว่าเธอจะไปสวมแจ็กเกต แต่เลอศิลป์ก็ขัดจังหวะโดยการถอดเสื้อเชิ้ตของเขาออกแล้วยื่นให้เธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...