หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1388

ทันใดนั้น ชายวัยกลางคนพุงพลุ้ยก็เดินเข้ามาหาทั้งคู่ “คนนี้คือใครเหรอครับคุณเจตนิน?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจตนินก็ยืนขึ้นเพื่อทักทายชายคนนั้นและแนะนำตัว “นี่คือคุณหมอรษิกา จารุวิทย์ รษิกานี่คือ เทิดวิช คงทุ่งทอง คนดูแลบ้านพักคนชราคนใหม่”

รษิกายิ้มและทักทายเทิดวิชอย่างจริงใจ

“นี่คือ คุณหมอรษิกาผู้มีชื่อเสียงใช่ไหมครับ?” เทิดวิชอุทาน “ใครๆ ต่างก็ชื่นชมความงามและความสามารถของคุณ แต่ผมไม่เคยคิดว่าคุณจะสวยขนาดนี้! ยิ่งไปกว่านั้น คุณมีความเมตตากรุณาด้วย! เหล่าคนชราต่างก็ชื่นชมคุณ!”

“ฉันไม่ใจดีเท่าคุณหรอกค่ะ คุณเทิดวิช” รษิกาพูดอย่างยิ้มแย้ม “ถ้าคุณไม่ได้ดูแลบ้านพักคนชรา ใครจะรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนแก่เหล่านี้”

เทิดวิชจึงหัวเราะอย่างสุภาพ “อ้อ มันไม่มีอะไรน่าสนใจหรอกครับ ตอนนี้ก็เริ่มจะค่ำแล้ว คืนนี้พวกคุณมีแผนอะไรแล้วหรือยังครับ? ถ้ายังไม่มี ก็อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันสิครับ? ถือซะว่าเป็นโอกาสที่ดีที่ผมจะได้เป็นตัวแทนขอบคุณพวกคุณด้วย”

รษิกาขมวดคิ้วและกำลังจะปฏิเสธเทิดวิช เเต่เจตนินก็พูดขึ้นมาก่อน

“ฟังดูเข้าท่านะ! ผมเองก็อยากถามคุณเกี่ยวกับการรักษาติดตามผลการรักษาคนชราด้วย” เขาตั้งข้อสังเกตก่อนจะหันไปถามรษิกาเพื่อขอความเห็น “ผมไม่แน่ใจว่าคุณรษิกามีแผนสำหรับคืนนี้หรือเปล่า ถ้ามี ผมคงต้องรบกวนให้คุณเทิดวิชไปส่งเธอกลับก่อนนะครับ”

รษิกาไม่อยากให้เทิดวิชต้องวุ่นวาย และเนื่องจากเธอก็กังวลเกี่ยวกับการติดตามผลด้วย เธอจึงตัดสินใจไปกับเขา

“งั้นเราไปทานอาหารเย็นด้วยกันนะครับ ผมอยากจะเรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการติดตามผลการรักษาคนชราด้วย”

จากนั้นเทิดวิชก็พาพวกเขาไปที่ร้านอาหารใกล้ๆ กับบ้านพักคนชรา

เนื่องจากเขาได้จองไว้แล้ว พนักงานเสิร์ฟคนหนึ่งจึงพาพวกเขาเข้าไปในห้องส่วนตัวและเสิร์ฟอาหารทันที