หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 141

เช้าวันต่อมา รษิกาส่งเด็กๆ ไปโรงเรียนตามลำพังเพราะเลอศิลป์ไม่ได้มารับ

เมื่อครูพิมพ์รภาเห็นรษิกามาคนเดียว เธอก็แปลกใจ “คุณรษิกา วันนี้คุณเลอศิลป์ไปไหนล่ะคะ?”

รษิกาอึ้งกับคำถามของคุณครูไปครู่หนึ่ง

เธอไม่คิดว่าครูพิมพ์รภาจะสังเกตเห็นว่าเลอศิลป์มาส่งเด็กๆ ที่โรงเรียนกับเธอตลอดสองวันที่ผ่านมา และไม่คิดด้วยว่าคุณครูจะถามว่าทำไมวันนี้เขาไม่มา

รษิกาคิดคำตอบไม่ออกเพราะการที่เธอกับเขามาส่งเด็กๆ ด้วยกันทุกวันมันทำให้ทุกคนรู้สึกพวกเขาสนิทกันมาก

และไอรดาก็หยิบสมุดของเธอออกมาเขียนลงไปว่า ตอนนี้หนูไปอยู่กับคุณรษิกาแล้วค่ะ!

จากนั้นเธอก็ยกสมุดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มที่แสนสดใส

เมื่อครูพิมพ์รภาเห็นว่าตอนนี้ไอรดาร่าเริงต่างจากเมื่อสองวันก่อนที่เธอดูเศร้าสร้อยคุณครูก็อดยิ้มไม่ได้ก่อนจะลูบหัวไอรดา “อ๋อ เข้าใจแล้วค่ะ”

ต่อมา ครูก็หันมามองรษิกาและรู้สึกประทับใจที่เห็นว่าไอรดาชอบรษิกากับลูกชายทั้งสองของเธอมากแค่ไหน

รษิกาแอบถอนใจโล่งอกเมื่อเห็นไอรดาตอบคำถามนั้นแทนเธอ หลังจากส่งเด็กๆ ให้คุณครูเรียบร้อยแล้ว เธอก็พูดว่า “ขอบคุณที่ดูแลเด็กๆ ให้นะคะ”

สิ้นคำนั้น เธอก็กล่าวลาเด็กๆ ก่อนจะขับรถออกไป

ด้วยความที่เธอยุ่งอยู่กับการดูแลไอรดาและต้องจัดการงานต่างๆ ที่สถาบันวิจัยด้วย เธอจึงยังไม่ได้ไปหาอัครพลเลยแม้ว่าจะถึงเวลาที่ต้องรักษาเขาครั้งต่อไปแล้ว

เมื่อคิดได้เช่นนั้น รษิกาก็กลับรถและมุ่งไปยังบ้านตระกูลคชาเรศหลังจากแจ้งจักรภพแล้วว่าจะเข้าไปเยี่ยมอัครพล

ในเวลานั้น จักรภพรออยู่ที่บ้านแล้ว

เขาต้อนรับรษิกาอย่างอบอุ่นเมื่อเธอเข้ามาในบ้าน “คุณหมอรษิกา ผมว่าจะโทรหาคุณอยู่พอดีเพราะคุณไม่ได้ติดต่อมาเลย”

แม้ว่าแผลของเธอจะดูแย่มาก แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดอะไรเพราะประสิทธิภาพของยาที่เธอทาลงไปหลังจากเกิดเรื่อง ดังนั้นมันจึงไม่เป็นอุปสรรคใดๆ กับเธอเลยเมื่อเธอฝังเข็มเข้าไปในร่างกายของอัครพล

เมื่อรักษาเสร็จแล้ว รษิกาก็เริ่มเก็บข้าวของ จักรภพเห็นอย่างนั้นจึงเข้ามาช่วยเหลือ

รษิการู้ว่าเขากังวลกับบาดแผลของเธอ จึงไม่ได้ห้ามเขาแม้ว่าจะรู้สึกอึ้งอยู่นิดหน่อยก็ตาม

พอลงมาถึงชั้นล่าง จักรภพก็เรียกเธอขณะที่เธอกำลังจะเดินออกไป “คุณหมอรษิกาครับ รอเดี๋ยวก่อน”

รษิกาหยุดเดินและหันมามองจักรภพด้วยความงุนงง ขณะที่เขาหยิบบางอย่างออกมาจากลิ้นชักและเดินเข้ามาหาเธอ “นี่เป็นยาที่ดีที่สุดของตระกูลผม มันใช้ทาแผลน้ำร้อนลวกได้ดีเลยครับ คุณเป็นหมอ คุณต้องดูแลมือของคุณดีๆ เพราะหมอคงขาดมือไปไม่ได้ใช่ไหมล่ะครับ”

รษิกากำลังจะขอบคุณเขา แต่น้ำเสียงดูถูกเหยียดหยามของฝนทิพย์กลับดังขึ้นมาเสียก่อน

“พี่จักรภพ พี่ไม่ต้องใจดีมากนักหรอก ไม่อย่างนั้นพี่อาจจะทำให้คนอื่นตกหลุมรักพี่ก็ได้นะ”