หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1430

จักรภพอ้าปากค้างด้วยความไม่อยากเชื่อ

ถ้าเด็กพวกนั้นไม่ใช่ลูกของเลอศิลป์ ทำไมเขาถึงดูสุขุมเยือกเย็นเหลือเกินในขณะที่ฉันตกใจแทบตาย?

“นายคิดอะไรอยู่?” จักรภพจ้องเลอศิลป์อย่างไม่ไว้ใจ “ถ้านายอยากช่วยรษิกาด้วยการปิดปากพวกเกรียนคีย์บอร์ด นายก็แค่ป่าวประกาศเรื่องความสัมพันธ์ของนายกับเธอและให้ทนายความส่งจดหมายเตือนก็พอ ทำไมถึงทำแบบนี้?”

ถ้าเรื่องแดงขึ้นมาว่าซีอีโอของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปอ้างตัวเป็นพ่อแท้ๆ ให้กับลูกของอดีตภรรยาทั้งที่ความจริงคือไม่ใช่ ก็คงไม่มีใครเชื่อ มันฟังดูเหลวไหลสิ้นดี แต่นั่นคือสิ่งที่เลอศิลป์ทำ

“ถ้าฉันทำแค่นั้น พวกชาวเน็ตก็จะมโนเรื่องพ่อของเด็กชายทั้งสองให้ออกมาอย่างเลวร้ายที่สุด” แววตาของเลอศิลป์ฉายความหงุดหงิดขณะอธิบาย “เด็กๆ น่ะไร้เดียงสา ถ้าเธอเต็มใจแต่งงานกับฉัน ไม่ช้าไม่นานเด็กๆ ก็จะกลายเป็นของฉันเหมือนกัน”

ชายหนุ่มรู้ดีว่าสิ่งสุดท้ายที่รษิกาต้องการคือการลากลูกๆ เข้ามาพัวพันกับชีวิตอันยุ่งเหยิงของเธอ เขาจึงยิ่งกว่าเต็มใจจะแก้ปัญหาให้

เขาหมายความตามที่พูด

วิธีเดียวที่จะปิดปากผู้คนให้เลิกคาดเดาในแง่ลบเกี่ยวกับรษิกาก็คือเปิดเผยภูมิหลังของเด็กชายทั้งคู่ให้ชัดเจน

ได้ยินแบบนั้น ในที่สุดจักรภพก็ได้ข้อสรุปว่าเพื่อนของเขาเป็นไอ้โง่คลั่งรักตัวพ่อ

ดูเหมือนฉันประเมินหมอนี่ต่ำไป เลอศิลป์ไม่ตกหลุมรักใครง่ายๆ แต่เมื่อรักใครสักคนแล้วก็พร้อมทำทุกอย่างให้เธอ! เดี๋ยวนะ…

ไม่ช้าจักรภพก็พลันนึกบางอย่างได้ “แล้วใครเป็นพ่อเด็ก? หมอนั่นไม่เคยเปิดเผยตัวตนนะ ถ้าเขามาคัดค้านคำแถลงล่ะ…”

คำแถลงเปิดเผยสถานะของเลอศิลป์อย่างชัดเจน ถ้าพ่อเด็กรู้เรื่องก็อาจใช้ความลับมาข่มขู่ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปได้ เราจะทำยังไงกันล่ะถ้าเกิดเรื่องแบบนั้น?

ดวงตาของเลอศิลป์ฉายแววโหดเหี้ยมเมื่อมีการเอ่ยถึงพ่อเด็ก

เขาเข้าใจความกังวลของจักรภพ เพราะตัวเขาเองก็กังวลเรื่องนั้นเช่นกันก่อนจะเผยแพร่คำแถลงออกมา

แต่ความกังวลที่ว่าก็แทบไม่สำคัญเลยเมื่อเทียบกับที่รษิกาต้องตกเป็นเป้าของการแสดงความคิดเห็นแบบชั่วร้าย

ถ้ารษิกาเสียใจกับการตัดสินใจของตัวเองและเลือกจะกลับไปหาหมอนั่น…