หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1444

ขณะเดียวกัน รษิกายังคงตกตะลึงอยู่ “เมธินี นี่มัน…”

เมธินียักคิ้วและขยับมาด้านข้างเพื่อเชิญพวกเขาเข้ามา “ขึ้นมาสิ ฉันมารับพวกเธอแล้ว”

รษิการู้สึกตะลึงกับคำพูดดังกล่าว

เธอกำลังขอให้เราขึ้นเฮลิคอปเตอร์แล้วออกไปแบบนี้เหรอ? ครั้งนี้เราอาจจะหนีไปได้ แต่ถ้านักข่าวมาหาเราอีกรอบล่ะ?

เมื่อเธอเห็นรษิกาไม่ขยับตัว เมธินีที่งุนงงก็เร่งเธอว่า “เร็วเข้า! เธอยังลังเลอะไรอยู่อีก? ไม่ว่าเธอจะกังวลอะไร ให้มาคุยกันข้างในนี้”

เธอเอื้อมมือออกมาด้วยขณะที่พูด

ด้วยเฮลิคอปเตอร์ที่บินอยู่ตรงหน้าเธอ รษิกาก็คิดได้ว่าความพยายามของเมธินีคงสูญเปล่าหากเธอไม่ยอมขึ้นไป

เมื่อคิดเช่นนั้น รษิกาก็จับมือเมธินี พอมองเห็นว่าเฮลิคอปเตอร์อยู่ใกล้แค่ไหน สิ่งเดียวที่เธอต้องทำก็คือก้าวขึ้นไปเท่านั้น

หลังจากอุ้มไอรดาขึ้นไปแล้ว รษิกาก็หันกลับมาด้วยความตั้งใจว่าจะอุ้มเด็กชายทั้งสอง เธอไม่ได้คิดเลยว่าพวกเขาจะรีบกรูกันขึ้นมาเอง

ด้วยการตอบสนองของพวกเขา เมธินีจึงคว้าเด็กชายทั้งสองด้วยมือคนละข้างและดึงพวกเขาเข้าไป

รษิกาที่ตอนแรกคิดว่าพวกเขาจะกลัวกลับต้องประหลาดใจเมื่อเห็นความตื่นเต้นบนใบหน้าของพวกเขา เมื่อพวกเขาอยู่บนเครื่องแล้ว เด็กๆ ก็สำรวจทุกตารางนิ้วของเฮลิคอปเตอร์ด้วยความอยากรู้อยากเห็น ราวกับลืมเหตุผลที่ต้องขึ้นมาอยู่บนนั้นไปแล้ว

เมื่อลูกๆ ไม่ได้แสดงอาการหวาดกลัวใดๆ รษิกาจึงถอนหายใจโล่งอก

ขณะที่เฮลิคอปเตอร์ค่อยๆ ไต่ระดับขึ้นไปบนท้องฟ้า เมธินีก็ยืนอย่างกล้าหาญที่ประตูผู้โดยสารโดยกระตุ้นให้บรรดานักข่าวอยากถ่ายรูป เธอยังโบกมืออย่างยินดีปรีดาให้พวกเขาราวกับว่าเธอกำลังลาพวกเขาอยู่

“เธอทำอะไรอยู่น่ะ? กลับเข้ามานี้นะ มันอันตราย!”

รษิกาอดอ้าปากค้างไม่ได้กับการกระทำของเมธินี

ฉันสงสัยว่าหมออย่างเธอคิดเรื่องบ้าๆ แบบนี้ได้ยังไง