หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1445

ขณะที่หูของรษิกาแดงมาก เธอก็แสร้งทำเป็นใจเย็นและสะกิดเมธินีก่อนจะมองไปรอบๆ

“เขาอยู่ไหน?”

คำว่า “เขา” ในคำถามของเธอเป็นการอธิบายความหมายในตัวมันเอง

เมธินียิ้มอย่างมีนัย “จากที่ฉันดูแล้ว เหมือนเธอก็เป็นห่วงเขาเหมือนกันนะ”

รษิกาตกใจกับคำพูดเพื่อนของเธอ เธอจึงลดเสียงลง “มันเป็นแค่คำถามธรรมดาเอง ก็เธอบอกเองไม่ใช่เหรอว่าเฮลิคอปเตอร์ลำนี้เป็นของเขา?”

เมธินีรู้ว่ารษิการู้เรื่องทุกอย่าง เธอจึงเห็นว่ารษิกาเขินมากแค่ไหน ดังนั้นเธอจึงตัดสินใจหยุดทำให้รษิกาเขินอีก “อย่ากังวลไปเลย ฉันจะพาเธอไปเจอเขาเอง โอเคไหม?”

รษิกาที่ขมวดคิ้วตอบกลับไปว่า “ใครบอกว่าฉันกังวล? ฉันแค่…”

เมธินีหัวเราะออกมา

เด็กทั้งสามคนที่กำลังหมกมุ่นกับการตรวจสอบการออกแบบของเฮลิคอปเตอร์ก็ขยับเข้ามาด้วยความอยากรู้อยากเห็นเมื่อได้เห็นเสียงหัวเราะของเมธินี

“ป้าเมธินี ป้าหัวเราะอะไรเหรอครับ?”

เบนนี่ที่หน้างุนงงก็ดึงแขนเสื้อของเมธินี

เมื่อเธอพยายามกลับมามีสติอีกครั้ง เมธินีก็มองสีหน้าขวยเขินของเพื่อนเธอก่อนที่จะเปลี่ยนหัวข้ออย่างไร้รอยต่อ “ไม่มีอะไรจ้ะ จริงๆ นะ แล้วเธอสนุกกับเฮลิคอปเตอร์ไหม?”

หัวข้อดังกล่าวดึงดูดความสนใจของเด็กๆ ทันที ซึ่งพวกเขาก็พยักหน้าอย่างรุนแรง “สนุกครับ/ค่ะ!”

ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็เปิดเผยความลับของอชิ “อชิบอกว่าต่อไปเขาจะซื้อเฮลิคอปเตอร์ลำที่ใหญ่กว่านี้!”

เมธินีหัวเราะออกมาอีกครั้งกับคำพูดของเด็กไร้เดียงสา โดยรอบนี้ รษิกาก็หัวเราะไปด้วยเช่นกัน

แต่เมื่อเธอเห็นสีหน้าเขินอายที่เห็นได้ยากบนใบหน้าของอชิ รษิกาก็หยุดหัวเราะขณะที่เธอขยี้ผมของเขา “อชิ ลูกต้องทำได้แน่ๆ แล้วอย่าลืมให้แม่ได้นั่งด้วยนะลูก!”

กำลังใจของรษิกามอบรอยยิ้มให้กับอชิ และเขาก็พยักหน้าอย่างนอบน้อม

เมธินีฉีกยิ้มร่าเริง ก่อนจะแนะนำว่า “ไม่ต้องรอถึงตอนนั้นหรอก พ่อของเธอมีเฮลิคอปเตอร์ลำใหญ่กว่านี้อีก มันแค่ไม่เหมาะที่จะบินในเมืองเท่านั้นเอง”