ท้ายที่สุด เลอศิลป์ก็โทรหาจรูญและทำเรื่องขอลาเป็นสัปดาห์ให้กับเด็กๆ
เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ผู้ใหญ่ทั้งสามก็จะพาเด็กทั้งสามไปเที่ยวที่มิราลีนด้วย
ทันทีที่จรูญวางสาย ครูหน้าตาเรียบร้อยก็เข้ามาในห้อง
“มาแล้วเหรอ ครูอรภัทร” เขาทักทาย ”คุณเข้าใจสถานการณ์ของห้องเรียนใช่ไหม? ลูกของคุณเลอศิลป์ก็เรียนอยู่ที่ห้องนั้น และครูผู้ช่วยก็ลาพักร้อนอยู่ ผมเป็นห่วงว่าครูพิมพ์รภาจะจัดการการสอนด้วยตัวคนเดียวไม่ได้ จากนี้ไปผมจึงจะให้คุณไปช่วยเธอ“
อรภัทรยิ้มและพยักหน้า “ฉันเข้าใจแล้วค่ะคุณจรูญ คุณไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”
จรูญวิเคราะห์เธอและคิดว่าเธอดูสวยสุภาพเรียบร้อย “ผมจะปล่อยให้เป็นหน้าที่คุณนะ อย่าทำเสียชื่อล่ะ”
“ฉันควรไปทักทายพวกเขาไหมคะ?”
“พวกเขาเพิ่งจะลาการเรียนหนึ่งอาทิตย์น่ะ ตอนที่พวกเขากลับมาแล้ว ครูพิมพ์รภาจะแนะนำให้คุณรู้จักพวกเขาเอง”
เมื่ออรภัทรได้ยินเช่นนั้น สายตาของเธอก็หงุดหงิดไปชั่วขณะหนึ่ง “ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ”
จรูญบอกบางอย่างกับเธอสองสามเรื่องก่อนจะอนุญาตให้เธอออกไปได้
ทันที่เธอก้าวออกมาจากห้องทำงาน รอยยิ้มของเธอก็ถูกแทนที่ด้วยปากที่คว่ำลง
“อะไรนะ?” อัญชสาส่งเสียงไม่พอใจ ฉันรอต่อไปไม่ไหวแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวอีกแล้ว แต่พวกเขาจะกลับมาหลังจากหนึ่งอาทิตย์เหรอ?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...