หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1453

คำพูดเขาทำให้รษิการู้สึกประทับใจยิ่งนัก แต่เธอก็ยังคงลังเลอยู่ไม่น้อย “แต่ฉันว่าตัวเองก็ยังมีความรู้เรื่องโรคมะเร็งไม่มากพอที่จะช่วยเกี่ยวกับการวิจัยเรื่องยาต้านมะเร็งเลยค่ะ”

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เธอหันไปให้ความสำคัญกับการค้นคว้าวิธีการรักษาผู้ป่วยด้วยการฝังเข็มมากขึ้น ทำให้เธอไม่มีความรู้เรื่องสมุนไพรมากพอที่จะมั่นใจในการพัฒนายาต้านมะเร็งได้

เมื่อเจตนินรับรู้ได้ว่าเธอกังวล เขาจึงพูดว่า “ผมพูดจริงๆ นะ มีตำราทางการแพทย์เกี่ยวกับวิจัยนี้ไม่กี่เล่มที่เก็บไว้ที่บ้านดำรงกุล แม้ตอนนั้นจะมีปัญหาทางเทคนิคที่ทำให้ตำราเหล่านั้นไม่ถูกเผยแพร่ แต่ตำราพวกนั้นแหละที่ขับเคลื่อนแรงบันดาลใจให้ผม”

รษิกาถึงกับตาเป็นประกายเมื่อได้ยินเช่นนั้น นี่ถ้าฉันได้อ่านตำราพวกนั้น ฉันก็คงมีแรงบันดาลใจขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อย ฉันไม่รู้ว่าเขาจะยอมให้คนอื่นยืมหรือเปล่า เพราะนั่นเป็นถึงตำราของตระกูลดำรงกุลเชียว

“หนังสือแพทย์แผนโบราณที่ผมเคยให้คุณยืมตอนนั้นก็เป็นหนึ่งในหนังสือชุดนี้แหละ ถ้าคุณสนใจ ผมให้คุณยืมได้ทั้งชุดเลยนะครับ”

รษิการีบพยักหน้าโดยไม่ลังเล แต่เธอก็ฉุกคิดบางอย่างขึ้นมาก่อนที่จะถามว่า “ฉันยืมมาอ่านได้จริงๆ เหรอคะ? ตำราพวกนั้นมีเนื้อหาที่ครอบครัวคุณอยากเก็บไว้เป็นความลับหรือเปล่า?”

ครอบครัวที่มีชื่อเสียงด้านการแพทย์มักจะมีเทคนิคบางอย่างที่ไม่อยากแบ่งปันให้ใครรู้

นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมรษิกาถึงดีใจมากที่เจตนินสอนเรื่องแก่นที่สิบสามให้เธอ และทำไมเธอจึงลังเลเรื่องที่เขาให้ยืมตำราเหล่านั้น

“ผมปิดบังอะไรคุณไม่ได้เลยใช่ไหมเนี่ย? ก็จริงน่ะแหละ มีเงื่อนไขที่คุณต้องทำตามถ้าคุณอยากยืมตำราพวกนั้น” เจตนินยิ้มกรุ้มกริ่ม

“เงื่อนไขอะไรคะ?” รษิกาขมวดคิ้ว ฉันชักใจไม่ดีแล้วสิ