หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1454

นี่เป็นเพราะฉันเองหรือเพราะเจตนินมีความคิดที่เพี้ยนๆ กันแน่นะ? รษิกาพยายามยับยั้งความคิดในหัวเธอก่อนที่จะพูดกับเจตนินพร้อมรอยยิ้มว่า “ฉันไม่เสียใจหรอกค่ะ ส่วนเรื่องที่คุณต้องการให้ทางเราค้นคว้าเกี่ยวกับยาต้านมะเร็ง ฉันก็จะยังทำอย่างเต็มที่ที่สุดค่ะ”

“ถ้างั้นเรามาฉลองความสำเร็จที่ได้ร่วมงานกันด้วยการชนกาแฟแทนการชนไวน์เถอะ” เจตนินพูดพลางยกถ้วยกาแฟขึ้นมาเตรียมชนกับเธอ

ทางด้านรษิกาก็หยิบถ้วยกาแฟตัวเองขึ้นมาชนกับเขาทันที

หลังจากที่ทั้งสองคนพูดคุยกันคร่าวๆ เกี่ยวกับความคืบหน้าของงานวิจัย พวกเขาก็กำหนดวันเริ่มต้นโครงการ อีกทั้งยังคุยกันอีกว่า ดำรงกุลกรุ๊ปจะจัดหาสมุนไพรให้ทางสถาบันวิจัยเมื่อไรและเท่าใด

เมื่อพวกเขาคุยกันเสร็จ ก็เป็นเวลาเย็นพอดี

ในขณะที่รษิกาลุกขึ้นเพื่อที่จะออกไปนั้น เธอก็เหลือบมองโทรศัพท์ของเธอ ก่อนที่จะพบว่าถึงเวลาเลิกเรียนแล้ว

ทันใดนั้น ลลิตาก็โทรหารษิกาเพื่อถามว่าจะให้เธอไปรับเด็กๆ หรือไม่

แต่รษิการีบปฏิเสธทันควัน เพราะลูกๆ มักจะบ่นเรื่องที่เธอหมกมุ่นอยู่แต่กับการทำงานจนไม่มีเวลา และงอแงอยากให้เธอไปรับพวกเขาอยู่เสมอ

จากที่คุยกับเจตนินวันนี้ ฉันจะงานยุ่งอีกทีก็อีกไม่กี่วันที่จะถึง ฉันจึงควรใช้เวลากับลูกๆ ให้มากที่สุดในตอนที่ยังพอมีเวลาแบบนี้ เธอคิดพลางขับรถไปรับลูกๆ ที่โรงเรียนอนุบาล

เมื่อถึงจุดหมาย เธอก็เห็นครูสองคนเดินนำเด็กๆ ออกมาเป็นแถว

ทันใดนั้น เธอก็สังเกตเห็นว่า ครูที่อยู่ข้างๆ ครูพิมพ์รภาดูไม่คุ้นหน้าเอาเสียเลย เธอดูท่าทางอ่อนโยนดีจัง

ก่อนเดินทางกลับประเทศ อัญชสามักจะโทรมาบ่นเรื่องรษิกาให้ฉันฟังว่าโดนผู้หญิงคนนี้แย่งประธานกรรมการบริหารของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปไปจากเธอยังไงบ้าง นี่จึงเป็นเหตุผลที่ฉันอยากรู้ว่าจริงๆ แล้วรษิกาเป็นคนยังไงกันแน่ และจากที่ฉันได้เจอเธอตอนนี้ ถ้าดูจากรูปร่างหน้าตาเพียงอย่างเดียวล่ะก็ ฉันว่าเธอก็ดูเป็นนางจิ้งจอกที่ร้ายไม่ใช่เล่น เมื่อสิ้นความคิดนั้น อรภัทรก็ทักทายรษิกาอย่างสุภาพ

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะลูก? พวกหนูไม่ชอบครูเขาเหรอ?”

เบนนี่ตอบว่า “เปล่าครับ พวกเราแค่คิดว่าเธอดูแปลกๆ นิดหน่อยน่ะ เพราะเธอเอาแต่จ้องมองพวกเรา” แม้กระทั่งตอนทำกิจกรรมกลุ่ม ครูคนใหม่คนนั้นก็ดูพยายามจะเข้ามาหาพวกเรา แต่โดนเด็กคนอื่นๆ ขัดขวางไว้เสียก่อน

รษิกามองลูกๆ ผ่านกระจกด้วยสายตาที่รู้สึกผิด “แย่เลยเนอะลูก อาจเป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นไม่กี่วันก่อน และเพราะด้วยครูอรภัทรเป็นครูคนใหม่ด้วยแหละ เธอก็เลยอยากจะรู้เรื่องของนักเรียนทุกคน” หลังจากเลอศิลป์ประกาศเรื่องเด็กๆ ให้โลกได้รับรู้ เมื่อฉันไปที่สถาบันวิจัย พนักงานต่างก็จับจ้องฉันด้วยสายตาประหลาดแบบนี้เหมือนกัน ฉันคิดว่าครูคนใหม่คนนี้ก็คงจะคิดเหมือนพวกเขา นั่นก็คืออยากสอดรู้สอดเห็นเรื่องพวกเรา

“ถ้าลูกๆ ไม่ชอบ พรุ่งนี้แม่จะบอกครูพิมพ์รภาให้ไปเตือนครูอรภัทรให้นะ ว่าอย่าเอาแต่จ้องมองพวกหนูแบบนี้อีก” เธอปลอบใจ

เด็กๆ ต่างก็พยักหน้า