หลังได้รับอนุญาตจากแพทย์ รษิกาพาเด็กๆ กลับ
ระหว่างนั้น เอกพลกับศศิตากำลังรออยู่ด้านนอกโรงเรียน แต่หลังจากโรงเรียนเลิกแล้วก็ไม่มีวี่แววของไอรดา
ไม่ช้า เด็กส่วนใหญ่ก็มีผู้ปกครองมารับไป แต่ก็ยังไม่เห็นหลานสาวของพวกเขา
ทั้งสองอยากถามครูว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เพิ่งนึกได้ว่าพวกเขาแทบไม่ได้มารับมาส่งไอรดาเลย จึงไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเด็กหญิงเรียนอยู่ชั้นไหน
“ไม่มีวี่แววของไอวี่เลย ฉันคิดว่าเขาบอกให้เรามารับไอวี่ได้” ศศิตาบ่น
เอกพลหน้าบึ้ง เขาโทรถามเลอศิลป์ทันที “แกบอกเรื่องนี้กับรษิกาหรือยัง? พ่อกับแม่อยู่หน้าโรงเรียนแล้ว แต่ไม่เห็นไอวี่เลย”
เลอศิลป์งงเมื่อได้ยิน “ขอเวลาแป๊บหนึ่งครับ ผมจะโทรหารษิกา เมื่อวานเธอตอบตกลงแล้ว อาจมีอะไรเกิดขึ้นกะทันหันก็ได้”
เอกพลไม่โต้ตอบ และเลอศิลป์ก็โทรหารษิกาทันทีที่วางสายจากบิดา
รษิกากำลังดูแลบาดแผลของเบนนี่ จึงใช้เวลาครู่หนึ่งกว่าจะรับสาย
“ไอวี่อยู่ไหน?” เลอศิลป์พูด “มีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
รษิกาเพิ่งนึกได้ว่าเอกพลกับภรรยาของเขาจะไปรับไอวี่ในบ่ายวันนั้น
เธอก้มมองเด็กหญิงแล้วเอ่ยปากขอโทษเลอศิลป์ “ทางฉันมีปัญหาน่ะ ก็เลยไปรับไอวี่ก่อน ช่วยถามพ่อแม่คุณหน่อยว่าจะมารับไอวี่ที่บ้านฉันได้ไหม ตอนนี้ฉันปลีกตัวไปไม่ได้”
ไอรดาดูจะได้ยินที่รษิกาพูด สีหน้าที่ดูกลุ้มใจอยู่แล้วยิ่งเห็นชัดกว่าเดิม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...