หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1472

รษิการู้สึกว่าน้ำเสียงของชายหนุ่มออกจะแปลกๆ

และเธอก็รู้ว่าเด็กๆ ไม่ชอบเขา จึงบอกปัดทันที “ไม่ต้องหรอกค่ะ อาการบาดเจ็บของเบนนี่เกือบจะหายดีแล้ว ขอบคุณคุณเจตนินนะคะที่เป็นห่วง”

ชายหนุ่มตอบ “เบนนี่ยังเด็ก ป้องกันไว้อีกหน่อยจะดีกว่า ผมมียาสูตรพิเศษที่ตกทอดกันมาในตระกูลดำรงกุล ไว้ผมจะเอายามาด้วยตอนที่มาเยี่ยมเขา”

รษิกาไม่อยากปฏิเสธซ้ำเมื่อเห็นเขายืนกราน เธอไม่มีทางเลือกนอกจากตอบตกลง

หลังวางสาย รษิกาเรียกเด็กๆ มาพร้อมหน้ากันและบอกเรื่องที่เจตนินจะมาเยี่ยม

“แม่ฮะ แม่ขอร้องเขาได้ไหมฮะว่าอย่ามา?” เบนนี่ไม่เต็มใจจะพบหน้าอีกฝ่าย

หญิงสาวจนปัญญาเมื่อได้ฟังคำพูดของเด็กชาย

“แม่ปฏิเสธแล้ว แต่เขาจะมาให้ได้ เขาเห็นแก่ประโยชน์ของลูกนะ ต่อไปลูกก็อย่าแสดงออกนอกหน้าล่ะว่าไม่ชอบเขา”

จากนั้นหันไปพูดกับไอรดา “ลูกก็ด้วยนะ ไอวี่ อย่าทำแบบที่ลูกเพิ่งทำเมื่อกี๊ แม่จะขอให้เขากลับไปโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้”

ไอรดาพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

แม้รษิกาจะทำโทษไอรดาโดยให้ยืนที่มุมห้อง เด็กหญิงก็ยังไม่รู้สึกว่าตัวเองได้ทำอะไรผิด

รษิกาดูออกว่าเด็กๆ ไม่มีความสุขกับข้อตกลงนั้น เธอถอนหายใจอย่างจนปัญญา ฉันไม่รู้จะทำยังไงกับเด็กพวกนี้

หลังจากนั้นไม่นาน เจตนินก็มาปรากฏตัวที่หน้าประตูบ้าน

รษิกาเปิดประตูต้อนรับและเชิญเขาเข้าไปข้างใน

“สวัสดีฮะคุณเจตนิน” เด็กทั้งสามทักทายอย่างสุภาพแต่ปราศจากความกระตือรือร้น

ชายหนุ่มดูจะไม่ใส่ใจความเฉยเมยของเด็กๆ เขาเดินไปหาเบนนี่ “ฉันได้ยินว่าเธอบาดเจ็บ ขอดูหน่อยนะ”

พูดจบก็คว้าข้อมือของเบนนี่

เบนนี่ไม่ชอบเจตนิน แม้แผลที่ข้อมือของเขาจะเกือบหายดีแล้ว แต่เด็กชายก็แสร้งทำเป็นเจ็บเมื่อถูกอีกฝ่ายแตะและรีบชักแขนกลับ

เบนนี่พยักหน้าราวกับกำลังเจ็บจริง “แค่แตะนิดเดียวก็เจ็บแล้วฮะ” พ่อเจ๋งกว่าเยอะ แถมตอนพ่อมาเยี่ยมก็ไม่ได้แตะข้อมือเราด้วย

เด็กพวกนี้ใช้สายตาแบบนั้นกับฉันอีกแล้ว!