อาการบาดเจ็บของเบนนี่ทำให้รษิกาลางานเพื่อลูกทั้งสามคน โดยใช้เวลาอยู่บ้านเพื่อดูแลเบนนี่
โชคดีที่ยาตัวที่เธอพัฒนานั้นมีประสิทธิภาพดีมาก เมื่อทาให้เบนนี่ บาดแผลของเด็กชายก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
เลอศิลป์มาเยี่ยมเด็กๆ บ่อยครั้งในช่วงสองวันก่อน
ขณะที่วุ่นวายกับการดูแลเบนนี่ รษิกาก็กังวลเรื่องโปรเจ็กต์ที่สถาบันวิจัย
ลงท้ายก็พบว่าทุกโปรเจ็กต์เดินหน้าไปได้อย่างราบรื่นนอกจากโปรเจ็กต์ที่ทำร่วมกับตระกูลดำรงกุล
เพราะที่ผ่านมา รษิกาเป็นคนเดียวที่จัดการโปรเจ็กต์นั้น มันจึงล่าช้าออกไปในช่วงที่เธอลางาน
การดูแลเบนนี่ทำให้หญิงสาวใช้เวลาสองสามวันกว่าจะนึกได้ว่าลืมรายงานความคืบหน้าต่อเจตนินเสียสนิท
ขณะที่เธอกำลังจะโทรไปขอโทษเขา อีกฝ่ายก็โทรมาก่อน
เมื่อเห็นชื่อผู้โทร รษิการีบรับสาย เธอทักทายด้วยน้ำเสียงขอโทษขอโพย “คุณเจตนินคะ”
เสียงเย็นชาของเจตนินดังลอดมา “นี่ก็นานแล้วนะคุณรษิกา ผมอยากรู้ว่าการวิจัยยาของเราไปถึงไหนแล้ว ในเมื่อเราร่วมงานกัน คุณก็ควรเป็นฝ่ายรายงานเรื่องนี้กับผมก่อนไม่ใช่หรือ?”
น้ำเสียงของเขาบ่งบอกความเป็นนายราวกับกำลังออกคำสั่งให้หญิงสาวทำงานของเธอ
พนันได้เลยว่างานไม่เดินเพราะเธอออกไปอี๋อ๋อรื่นเริงกับเจ้าเลอศิลป์อีกแล้ว
ถึงโปรเจ็กต์กับตระกูลดำรงกุลจะสำคัญ แต่ก็เทียบไม่ได้กับลูกชายของฉัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...