หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1490

ทั้งสองคนไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีกหลังจากนั้น และเลอศิลป์ก็เปลี่ยนจากนวดขมับให้เธอไปเป็นนวดไหล่

เมื่อเขาเคลื่อนมือลงไป เขาก็ทั้งตั้งใจและบังเอิญปัดนิ้วหัวแม่มือไปโดนคอของเธอ

รษิกาไม่ทันตั้งตัว แล้วร่างกายเธอก็แข็งทื่อไป เพราะรู้สึกราวกับว่ามีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่านตัวเธอ

เวลาต่อมา เลอศิลป์ก็นวดไหล่ให้เธอแล้ว “รู้สึกยังไงบ้าง? ผมนวดแรงไปหรือเปล่า?” เขาถามอย่างอ่อนโยน

รษิกาหันกลับมาเห็นสายตาอ่อนโยนของเลอศิลป์ เธออึ้งไป จึงละสายตาแล้วพยักหน้า “ไม่เป็นไรค่ะ”

เธอไม่รู้เลยว่าเลอศิลป์ไม่คิดจะปล่อยเธอไป “ผมไม่รู้ว่าจุดฝังเข็มไหนที่จะช่วยให้คุณผ่อนคลายได้ คุณช่วยสอนผมหน่อยได้ไหม?”

ขณะที่เขาพูด เขาก็คลายมือ

ในเวลานั้น บรรยากาศก็เต็มไปด้วยความกระอักกระอ่วนแปลกๆ

รษิกาแสร้งทำเป็นใจเย็นแล้วกระแอมไอ “คุณจะอยากรู้ไปทำไม? ใช่ว่าคุณจะเอาไปนวดตัวเองเสียเมื่อไร”

เลอศิลป์ตอบด้วยน้ำเสียงปกติ “อ้าว ก็ผมจะได้คลายเครียดให้คุณได้ถ้าคุณเหนื่อยขึ้นมาอีกน่ะสิ”

ดวงตาของรษิกาวูบไหว และเธอก็รู้สึกใจเต้นรัวเมื่อได้ยินเขาพูดเช่นนั้น

“อีกอย่าง ผมก็ไม่คิดว่าจะนวดตัวเองได้หรอก ถ้าเราทั้งสองคนงานยุ่งขึ้นมาพร้อมกัน เราคนนึงก็ต้องหยุดพักจากงานก่อน ไม่งั้น ใครจะดูแลเด็กๆ ล่ะ?” เลอศิลป์เสริม

จะพูดอีกอย่างก็คือ เขากำลังแนะนำให้รษิกานวดให้เขาบ้างถ้าคราวหน้าเขาต้องการให้นวด

เลอศิลป์พูดไปอย่างเป็นธรรมชาติจนรษิกาจินตนาการภาพที่ทั้งสองนวดให้กันในภายภาคหน้า

แววตาของเลอศิลป์เคร่งขรึมขึ้นเมื่อเห็นรษิกาจับข้อมือเขาไว้ ชัดเจนว่าเธอปฏิเสธฉันอย่างบริสุทธิ์ใจเพราะว่าเธอเหนื่อยจริงๆ เธอไม่ได้ปฏิเสธฉันไปเสียทุกอย่าง