อ้อมกอดของเลอศิลป์แนบแน่น เพราะเขากลัวว่าเธอจะจากไป “อย่าไปนะ”
เขาปรารถนาที่จะเจอเธอ เขาอยากจะสัมผัสถึงเธอในอ้อมแขนของเขา แต่เขากลัวว่าจะทำให้เด็กๆ หวาดกลัว ดังนั้นเขาจึงต้องยับยั้งตัวเองจากการทำเช่นนั้น
ตอนนี้เมื่อรษิกามาถึงที่บ้านเขาแล้ว ไม่มีทางที่เลอศิลป์จะปล่อยเธอไปง่ายๆ
รษิกาไม่รู้ว่าเธอประสาทหลอนไปหรือไม่ แต่เธอสัมผัสได้ว่าเลอศิลป์ดูวิตกกังวลมาก
หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ยกแขนมากอดเขากลับและกระซิบว่า “ฉันจะไม่จากไปไหนทั้งนั้น ฉันอยากจะบอกว่าฉันจะรออยู่ข้างล่างก่อนถ้าคุณยังไม่ว่าง”
เธอมาที่นี่เพื่อลูกๆ และเธอจะไม่จากไปง่ายๆ จนกว่าเธอจะได้รับคำตอบ
ทันใดนั้น เลอศิลป์ก็ค่อยๆ คลายอ้อมกอด
หลังจากตบหลังอย่างผ่อนคลาย รษิกาก็ขยับตัวออกจากอ้อมแขนของเขาแล้วถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมคุณถึง..."
เลอศิลป์ค่อยๆ สงบลงขณะที่เขาจ้องมองเธอ
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาคิดถึงผลการสอบสวนอรภัทรแล้ว ความเยือกเย็นก็พุ่งเข้ามาในเสียงของเขา “อรภัทรเทน้ำมันหล่อลื่นลงบนจานเบรกของรถคุณ เธอเป็นคนที่ทำให้เบนนี่ได้รับบาดเจ็บเมื่อครั้งที่แล้วด้วย”
ดวงตาของรษิกาเบิกกว้าง “ทำไมเธอถึงทำแบบนั้นล่ะ?”
เธอจำไม่ได้ว่ามองข้ามอรภัทรไปเมื่อใด และเธอไม่เข้าใจว่าทำไมอรภัทรถึงอยากให้เธอและลูกๆ ตาย
“อัญชสาคือคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้” น้ำเสียงของเลอศิลป์เริ่มเยือกเย็นยิ่งขึ้นไปอีก “ผมเกือบจะสูญเสียคุณไปแล้ว”
รษิกาขมวดคิ้วเมื่อเอ่ยถึงชื่อของอัญชสา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...