หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1512

สองวันต่อมา ตำรวจก็ยังคว้าน้ำเหลว

ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปใช้ทุกกำลังพลที่มีแต่ก็ไม่สามารถระบุตำแหน่งของอัญชสาในเมืองหัสดินได้เลย

ครรชิตมาถึงห้องทำงานของเลอศิลป์ด้วยสีหน้าหมองเศร้า “คุณเลอศิลป์ครับ”

“หาอัญชสาเจอไหม?” เสียงของเลอศิลป์เย็นเยียบขณะที่เขาเอ่ยชื่ออัญชสา

ครรชิตรู้สึกเย็นวาบไปทั่วสันหลังขณะที่เขาสัมผัสได้ถึงรังสีความโกรธที่เลอศิลป์แผ่ออกมา “เรายังไม่เจอเลยครับว่าเธออยู่ที่ไหน แล้วตำรวจก็ยังไม่ได้อัปเดตข่าวคราวอะไรกับเราเลย”

ในห้องทำงาน อุณหภูมิก็ลดต่ำลงจนเกือบจะติดลบ

ดูเหมือนจะมีพายุฝนฟ้าคะนองสีดำอันน่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้นเหนือหัวเลอศิลป์ขณะที่เขาถามว่า “แล้วสุเมธกับจันทราล่ะ? อัญชสาติดต่อพวกเขาหรือเปล่า?”

ครรชิตตอบอย่างระมัดระวัง “ไม่ครับ ผมตรวจสอบดูแล้ว และพวกเขาก็ไม่ได้ติดต่ออัญชสาเลยตั้งแต่รูปของเธอหลุดออกไป”

หลังจากสังเกตปฏิกิริยาของเลอศิลป์แล้ว เขาก็รวบรวมความกล้าและบอกความสงสัยของเขาเองไปว่า “ผมคิดว่าอัญชสาหนีไปแล้ว เธอจะต้องรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติ และเธอก็ไม่ได้พูดคุยกับอรภัทรมาหลายวันแล้วครับ”

เลอศิลป์เองก็สงสัยเหมือนกัน เขายังคงไม่สะทกสะท้านหลังจากได้ยินคำพูดของครรชิต

ห้องทำงานตกอยู่ในความเงียบ

ความกังวลคืบคลานอยู่ในใจของครรชิต เพราะเขาเองก็ไม่แน่ใจว่าต้องทำอย่างไร

โชคดีที่ในไม่ช้าเลอศิลป์ก็พูดทำลายความเงียบ “คอยจับตาดูตระกูลภักดีสรวงต่อไปก่อนและค้นหาอัญชสาด้วย ถ้าเธอพยายามหนีออกไปได้ เธอก็ไม่ควรกลับมา ถ้ากลับมา คนของเราควรจะเป็นกลุ่มแรกที่ค้นพบว่าเธออยู่ที่ไหน”

ยังไม่รู้เลยว่าอัญชสาอยู่ที่ไหน ความจริงที่ว่าเธอยังหายไปอยู่ทำให้น่าเป็นห่วง รษิกากับลูกๆ อยู่ในสถานการณ์ที่ต้องระวังตัวมาก ฉันคิดว่าจะให้บอดี้การ์ดไปดูแลเพิ่มเพื่อความปลอดภัยของพวกเขา แต่ฉันก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี ฉันหวังว่าจะให้รษิกาอยู่ใกล้กับฉันตลอดเวลามากยิ่งกว่าสิ่งใด แต่โชคไม่ดีที่เธอมีความคิดเป็นอิสระและควบคุมไม่ได้ ฉันเลยต้องหาวิธีอื่น…