หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1528

เธอคงปฏิเสธคำขอของเลอศิลป์ที่ให้เธอช่วยเป่าผมให้เขาไปด้วยเช่นกัน

แต่น้ำเสียงของเขาก็เรียบเฉย ราวกับว่ามันเป็นเรื่องปกติที่เธอจะทำเช่นนั้น

เรากำลังนอนอยู่ในห้องเดียวกัน เขาเตรียมชุดนอนของเราด้วย และฉันก็เป่าผมให้เขาด้วยไดร์นั้น…

ด้วยเหตุผลบางอย่าง รษิกาไม่รู้จะอ้างอะไรมาปฏิเสธเขา

เลอศิลป์เตรียมทุกอย่างเอาไว้อย่างสมบูรณ์แบบ

เช่นนั้นแล้ว ทุกอย่างจึงเป็นไปตามธรรมชาติโดยไร้ซึ่งอุปสรรค

...

เช้าวันต่อมา รษิการู้สึกราวกับว่าร่างกายของเธอกำลังพังพินาศไป

เธอมองดูเวลาแล้วเห็นว่าแปดโมงเช้าแล้ว เลยเวลาที่ฉันตั้งนาฬิกาปลุกมาหนึ่งชั่วโมงแล้ว

รษิกาทนต่อความเจ็บปวดตามข้อต่อขณะที่หยิบโทรศัพท์มาดูเวลาตั้งปลุก

เธอสังเกตเห็นว่านาฬิกาปลุกของเธอปิดไปหมดแล้ว เลอศิลป์คงเป็นคนปิดนาฬิกาให้เธอตอนที่เธอหลับอยู่

รษิกาลุกขึ้นนั่งบนเตียง ความเจ็บปวดที่เอวทำให้เธอหน้านิ่วคิ้วขมวด

เมื่อคืนนี้ พวกเขาป่าเถื่อนกันมาก…

เสียงของคติยาดังก้องมาจากข้างนอกห้องขณะที่เธอกำลังจะลุกจากเตียง “คุณรษิกาคะ ตื่นแล้วหรือยังคะ?”

รษิกาเอามือกุมหน้าผาก ผู้ใหญ่ทุกคนต้องรู้แน่ว่าเราทำอะไรกันเมื่อคืนนี้เพราะฉันตื่นสาย

เธอตอบไปว่า “มีอะไรเหรอคะ?”

คติยาตอบกลับมา “คุณเลอศิลป์บอกให้ฉันมาปลุกคุณตอนแปดโมงค่ะ มื้อเช้าพร้อมแล้ว คุณลงไปทานได้เลยนะคะ!”

รษิกาตอบตกลงและล้างหน้าล้างตาอย่างรวดเร็วแม้ว่าร่างกายเธอจะปวดมากก็ตาม

หลังจากนั้นพักหนึ่ง เธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำและเห็นว่าคติยารอเธออยู่ข้างนอกแล้ว

คุณเอกพลตื่นแล้วเหรอ?

คุณเอกพลจะคิดกับเด็กๆ ไม่ดีหรือเปล่าหากเขาลงมาเห็นเด็กๆ เล่นกันเสียงดังแบบนี้?