หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1534

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ? ผมสังเกตเห็นว่าคุณไม่ดื่มไวน์เลย”

เจตนินมองหญิงสาวข้างๆ เขาและถามด้วยความเป็นห่วง “ไม่สบายเหรอ? เป็นอะไรครับ? ให้ผมตรวจดูก่อนไหม?”

ขณะที่เขาพูดอยู่ เขาก็เอื้อมมือจะมาคว้าข้อมือรษิกา

รษิกาเม้มปากก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเหนื่อยล้า “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันแค่เหนื่อยเพราะเมื่อคืนนอนไม่หลับ คุณสนุกกับพวกเขาต่อได้เลย ฉันจะไปพักสักหน่อย”

เธอถอยไปอย่างใจเย็นและเลี่ยงการสัมผัสจากเจตนิน เธอแค่พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันหลังเดินออกไป

เจตนินไม่พอใจทันทีขณะที่เขาจ้องมองแผ่นหลังของเธอ

รอยที่คอนั่นเป็นคำตอบอยู่แล้วว่าทำไมเธอถึงนอนไม่ค่อยหลับเมื่อคืนนี้! ฉันรอต่อไปไม่ไหวแล้ว! ฉันต้องทำอะไรสักอย่างให้รวดเร็วด้วย!

หลังจากออกจากงานเลี้ยง รษิกาก็ตรงไปที่ร้านกาแฟใกล้ๆ เพื่อหากาแฟดื่มให้ผ่อนคลาย

แต่เมื่อคิดถึงท่าทีของเจตนินในช่วงนี้ เธอก็รู้สึกหงุดหงิดใจขึ้นมาอีกครั้ง

ทันใดนั้นเอง เลอศิลป์ก็ส่งข้อความมาถามเธอว่า เป็นยังไงบ้าง? กลับบ้านมาพักนะถ้าคุณเหนื่อย ส่วนเรื่องที่สถาบันวิจัยค่อยกลับไปเคลียร์วันหลังก็ได้

รษิการู้สึกอุ่นใจเมื่อเธอเห็นว่าเขาเป็นห่วงและใส่ใจเธอ แต่เธอก็อดหงุดหงิดไม่ได้ตอนที่ตอบข้อความ เป็นผลมาจากการที่เธอหงุดหงิดกับพฤติกรรมของเจตนิน งั้นคุณก็รู้สิว่าฉันจะเหนื่อยวันนี้ เฮ้อ… แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ เรื่องยาพัฒนาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้เรากำลังฉลองกันอยู่ข้างนอก

เลอศิลป์ขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะที่เขาเห็นข้อความตอบกลับจากรษิกา เขาส่งข้อความกลับมาหาเธอว่า เจตนินก็อยู่ที่นั่นใช่ไหม?

รษิกายิ่งหงุดหงิดเมื่อพูดถึงเจตนิน เขาเป็นคนต้นคิดเรื่องฉลอง ฉันปฏิเสธเขาไม่ได้เพราะพวกพนักงานในสถาบันวิจัยดีอกดีใจกันไปแล้วน่ะ

คำตอบของรษิกาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเธอไม่พอใจเจตนิน แม้เธอจะไม่ได้พูดออกมาตรงๆ ก็ตาม

แต่เลอศิลป์ก็เป็นห่วงเรื่องอื่นมากกว่า คุณดื่มไปหรือเปล่า?

รษิกาหน้าตึงแล้วตอบไปว่า พวกเขาดื่มกัน แต่ฉันไม่มีอารมณ์