หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1535

ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเลอศิลป์สังเกตเห็นความไม่พอใจและความรู้สึกผิดที่เจืออยู่ในน้ำเสียงของรษิกาได้ในทันที

“เจตนินถึงกับบอกว่าเขาจะให้โบนัสกับพนักงานของฉันในนามของเขาด้วยนะ ฉันคิดว่าจะทำแบบนี้เองอยู่แล้ว แต่เขาก็ชิงประกาศออกไปตัดหน้าฉัน หลังจากนั้น ฉันก็ขายหน้าเกินกว่าจะปฏิเสธเขา… พวกพนักงานจะคิดว่าเจตนินดูแลพวกเขาดีกว่าฉันไหม? แล้วสถาบันวิจัยของเราก็แค่ร่วมมือกับดำรงกุลกรุ๊ปเองนะ…” รษิกากล่าว

เธอไม่สามารถสลัดความรู้สึกจุกจิกที่มีบางอย่างผิดปกติออกไปได้ ดังนั้นเธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องหารือเรื่องนี้กับเลอศิลป์

หลังจากได้ยินความกังวลของรษิกาแล้ว แววตาของชายหนุ่มก็อ่อนลง เขาปลอบใจเธอ “คุณไม่ได้ทำอะไรผิดนะ เขาเป็นคนที่ล้ำเส้นมาก่อน พรสวรรค์กับความมุ่งมั่นของคุณอยู่ในวงการการแพทย์ ดังนั้นจึงไม่จำเป็นที่คุณต้องกังวลในแง่การบริหารจัดการคนเลย ถ้าคุณต้องการความช่วยเหลืออะไรก็มาหาผมได้เลยนะ ผมจะให้คำปรึกษากับคุณเอง”

“งั้นตอนนี้ฉันควรทำไงดีคะ?” รษิกาถาม เธอรู้ว่าเธอพึ่งเลอศิลป์ได้

เป็นธรรมดาที่ชายหนุ่มจะยินดีช่วยเหลือ “พวกคุณได้ตกลงเรื่องการปันส่วนผลกำไรแล้วหรือยัง?”

“ฉันบอกเขาแล้วว่าเราควรคุยเรื่องนี้กันก่อน แต่เขาก็ปฏิเสธ” รษิกาตอบพลางส่ายหน้า

“ถ้างั้น คุณควรจะหาโอกาสร่างรายละเอียดสัญญาการปันส่วนผลกำไรเอาไว้ก่อนเลย ทำให้แน่ใจว่าเงื่อนไขและข้อตกลงต่างๆ ระบุไว้อย่างชัดเจน ถ้าคุณยังกังวลอยู่ ผมจะตรวจสอบร่างให้ก็ได้นะหลังจากคุณทำเสร็จ”

“ได้เลย ฉันจะบอกเขาให้เร็วที่สุด” รษิกากล่าว เสียงของเธอดูผ่อนคลายขึ้นมาบ้างเมื่อได้รับคำแนะนำและการสนับสนุนจากเลอศิลป์ “ขอโทษที่ต้องรบกวนคุณอีกครั้งนะ”

เลอศิลป์หัวเราะ “ผมยินดีที่ได้ช่วยคุณ”

เมื่อเห็นว่ารษิการะแวงเจตนินแบบนี้ก็เข้าทางฉันพอดี มันก็เจ็บอยู่ที่ต้องเห็นพวกเขาใกล้ชิดกันมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ยังไง ท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็เป็นคนเดียวที่เธอต้องการ

เลอศิลป์จัดการดูแลฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปคนเดียวมานานหลายปี ดังนั้นก็ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทักษะการจัดการของเขาจะต้องเก่งฉกาจมากแน่ๆ ฉันจะเบาใจได้หากเขายินดีจะช่วยแนะนำฉัน