หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1543

เจตนินพูดไม่ออกเมื่อได้ยินเช่นนั้น

หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ยืนขึ้นจากโซฟาและพูดว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ไม่มีอะไรที่เราต้องคุยกันอีกแล้ว”

พอพูดเช่นนั้นแล้ว เจตนินก็หันหลังเดินออกจากห้องทำงานไป เขากระแทกประตูปิดตามหลังเขาเสียงดังลั่น

ดวงตาของรษิกาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนกขณะที่เสียงประตูกระแทกนั้นยังดังก้องอยู่ในหูของเธอ

“คุณอึ้งไปเลยเหรอ?” เลอศิลป์พูดขณะเดินเข้าไปหาเธอ

เมื่อได้ยินเสียงเขา รษิกาก็ค่อยๆ ตั้งสติได้และพูดด้วยน้ำเสียงที่มีอารมณ์ต่างๆ ผสมกันไปหมด “ฉันไม่เป็นไร ฉันแค่ไม่คิดว่าจะได้เห็นด้านนี้ของคุณเจตนิน”

คำตอบของรษิกาทำให้เลอศิลป์ชื่นชมเธอมากขึ้นอีก ชายหนุ่มโอบแขนไว้รอบไหล่เธอและดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน

รษิกาถอนหายใจแล้วพูดว่า “นักธุรกิจทุกคนนี่มีสองหน้ากันหมดเลยเหรอ?”

เลอศิลป์ลูบหลังเธอเป็นการยืนยันแล้วตอบไปว่า “คุณจะกลัวไหมถ้าผมเป็นแบบนั้นเหมือนกัน?”

รษิกาเงียบไประหว่างที่พยายามคิดถึงลูกไม้ที่เลอศิลป์จะใช้ในในสนามศึกธุรกิจ

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอก็ตระหนักได้ว่าเธอรู้วิธีการของเลอศิลป์เป็นอย่างดี และยอมรับมันมานานมากแล้ว

“พูดตามตรง ฉันคงจะไม่แปลกใจเลย” รษิกายิ้ม

เลอศิลป์ดูเหมือนไม่พอใจกับคำตอบนั้น “คุณคิดว่าผมเป็นคนแบบนั้นจริงเหรอ?” เขาถาม

รษิกาผละจากอ้อมกอดเขาแล้วสบตาเลอศิลป์ก่อนจะอธิบายว่า “ฉันแค่คิดว่าคุณน่าดึงดูดใจดีเวลาคุณวิเคราะห์สถานการณ์ให้ฉันอย่างเมื้อกี้นี้ ฉันรู้สึกเหมือนมันคือตัวตนที่แท้จริงของคุณดีค่ะ”

หากไม่ใช่เพราะแนวทางอันโหดเหี้ยมและความเฉียบแหลมทางธุรกิจของเลอศิลป์ ตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ก็คงไม่พบเจอความสำเร็จของพวกเขาอย่างในปัจจุบัน

แต่ไม่ใช่แค่รษิกาจะไม่กลัวเท่านั้น แต่เธอยังหวังว่าจะได้เรียนรู้จากเลอศิลป์อีกด้วย