หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1572

ขณะที่ผู้คนคิดว่าเลอศิลป์จะหยุดดำเนินการต่อ พวกเขาก็เห็นว่าชายหนุ่มกำลังพิมพ์ชุดรหัสอีกชุดเพื่อตามหาไอพีแอดเดรสของแฮ็กเกอร์

หลังจากทำเสร็จแล้ว เขาก็ยืนขึ้นแล้วหันไปหาพนักงานของแผนกไอทีที่กำลังก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด

ไม่ใช่แค่จะเคารพเลอศิลป์เพราะชายหนุ่มเป็นเจ้านายเท่านั้น แต่เพราะทักษะอันน่าประทับใจด้วย

พวกเขาไม่มีทางเลือกใดนอกจากต้องยอมรับฟังข้อกังขาของผู้เป็นเจ้านาย

“ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปไม่ได้จ่ายเงินจ้างพวกคุณมานั่งเฉยๆ นะ” เลอศิลป์ไม่พอใจ “นี่เป็นครั้งที่สองแล้วที่เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นมา แต่ก็ไม่มีใครแก้ปัญหานี้ได้หรือคิดออกว่าแฮ็กเกอร์เป็นใคร!”

กลุ่มคนเหล่านั้นมองหน้ากันเงียบๆ

ทันใดนั้น ก็มีคนหนึ่งรวบรวมความกล้าและอธิบายว่า “แฮ็กเกอร์คนนี้เก่งกว่าเรามากครับ คุณเลอศิลป์ เราสงสัยว่า…”

เลอศิลป์เยาะเย้ยอย่างมีเลศนัยและตัดบทเขา

กลุ่มคนนั้นหันไปมองเลอศิลป์ด้วยความงุนงง

ขณะที่พวกเขาไม่ได้สนใจ เขาก็กลับไปนั่งและมองดูไอพีแอดเดรสของผู้ที่ทำผิดซึ่งปรากฏอยู่บนหน้าจอ

เขาตกใจแต่ก็ภูมิใจไปในเวลาเดียวกัน

สีหน้าของเขาทำให้เหล่าพนักงานสับสน พวกเขาสงสัยว่าตาฝาดไปหรือเปล่า

เมื่อปิดหน้าจอลงแล้ว เลอศิลป์ก็พูดว่า “ถ้าไม่มีใครจะเอาชนะเด็กตัวเล็กๆ สองคนได้ งั้นก็ถึงเวลาที่ต้องพิจารณาตัวเองกันบ้างแล้ว”

เด็กสองคนเหรอ? คุณเลอศิลป์กำลังเยาะเย้ยเราหรือเปล่า?

เลอศิลป์ขี้เกียจอธิบายสถานการณ์ให้คนอื่นฟัง เขาหันไปหาครรชิตและสั่งว่า “ยกเลิกโบนัสเดือนนี้ของทุกคนในแผนกไอที”

พนักงานแผนกไอทีคร่ำครวญกันอยู่ในใจ ทุกอย่างก็เป็นไปได้ด้วยดีกับการทำงานล่วงเวลาของเรา จนกระทั่งแฮ็กเกอร์เข้ามากวนระบบของเราและทำให้เราเสียโบนัสไป! โชคร้ายอะไรอย่างนี้?