หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1573

เมื่อเห็นว่าบรรยากาศในครอบครัวเธอเริ่มจริงจังขึ้นมา รษิกาก็เข้ามาหาพวกเขาด้วยความสับสน

พอได้เห็นว่ามีคนเข้ามาช่วยแล้ว เด็กๆ ก็รีบเข้าไปหลบอยู่ข้างหลังเธอ

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ?” เธอเอาตัวบังพวกเขาไว้โดยไม่รู้ตัวและมองเลอศิลป์ด้วยความกังวล

เลอศิลป์มองเธอแล้วหันไปมองเด็กๆ เขารู้สึกขบขันแต่ก็หงุดหงิดไปพร้อมกัน “คุณควรถามพวกเขานะ ถึงจะยังเด็ก แต่ก็ใจกล้ากันมากเชียว”

รษิกาหันไปมองเด็กๆ ทันที

“เราผิดไปแล้วครับแม่…” เบนนี่ขอโทษขณะที่คว้าชายเสื้อรษิกาเอาไว้ “แม่ช่วยขอให้พ่อไม่โกรธเราได้ไหม?”

“เราแค่ล้อเล่นเท่านั้นเอง” ไอรดาเสริม “เราไม่คิดว่ามันจะรบกวนพ่อ…”

“เราขอโทษครับพ่อ เราจะไม่ทำอีกแล้ว” อชิพูดอย่างมีเหตุผล

ด้วยความสับสนกับคำขอโทษของเด็กๆ รษิกาจึงหันไปหาเลอศิลป์

เลอศิลป์เข้าไปหาเด็กๆ แล้วหยิกแก้มพวกเขา “ถ้าพ่อไม่ไปบริษัท คุณครรชิตเขาจะโทรแจ้งตำรวจแล้วนะนั่น”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกผิดมากขึ้น “เรารู้ว่าเราทำผิดนะพ่อ อย่าโกรธเราเลยนะ!”

จากนั้น เขาก็คร่ำครวญ “อีกอย่าง ผมก็แค่ใส่ไวรัสง่ายๆ ลงไปในระบบเป็นการแกล้งเล่นเท่านั้นเอง ผมไม่คิดว่า…” ฉันไม่คิดเลยว่าพนักงานในบริษัทของพ่อจะจัดการมันไม่ได้จนต้องโทรมาขอความช่วยเหลือจากพ่อ!