หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1620

ลลิตาเร่งรษิกาให้ไปทานมื้อเที่ยงหลังจากวุ่นวายกับงานมาตลอดช่วงเช้า

เนื่องจากเธอกำลังจัดการอยู่กับสมุนไพรที่ส่งมาชุดใหญ่ รษิกาจึงคิดว่าการไปทานมื้อเที่ยงแบบเร็วๆ ใกล้ๆ ที่ทำงานน่าจะเหมาะก่อนที่จะกลับมาทำงาน

เสียงแตรรถดังขึ้นมาขณะที่เธอออกจากที่ทำงาน

แต่เธอก็ไม่ได้สนใจเสียงอื่นๆ และเดินตรงไปข้างหน้า ซึ่งทำให้เสียงแตรนั้นดังขึ้นมาใส่เธอซ้ำๆ

รษิกาใช้เวลาสักครู่กว่าจะรู้ว่าเสียงแตรนั้นส่งตรงมาถึงเธอ

เธอหันกลับไปเห็นรถจอดอยู่ไม่ไกลจากทางเข้าสถาบันมากนัก หน้าต่างกระจกลดลงมาครึ่งหนึ่งทำให้เห็นใบหน้าของเจตนิน

“คุณรษิกา” เจตนินยิ้มให้เธอทันทีที่เธอหันมาทางเขา

รษิกาขมวดคิ้ว เธอไม่อยากจะเข้าใกล้เขาเลย “ขอโทษนะคะคุณเจตนิน วันนี้ฉันงานยุ่งมาก ขอตัวก่อนนะคะ”

เช่นนั้นแล้ว เธอก็หันหลังแล้วเดินตรงไปที่ร้านอาหาร

ทันใดนั้น เสียงแตรก็ดังขึ้นมาอีกเพราะเจตนินขับรถตามหลังเธอมา

“คุณรษิกา รักษาความสัมพันธ์ของเราไว้หน่อยสิ ถึงเราจะไม่ได้มีข้อตกลงทางธุรกิจร่วมกันแล้วก็เถอะ เราไม่ใช่เพื่อนกันหรอกเหรอ? คุณจะไม่มีเวลาให้ผมสักสองสามนาทีเลยหรือไง?”

เสียงของเจตนินและเสียงแตรดังขึ้นในเวลาเดียวกัน ทำให้หลายคนหันมามองเพราะมีคนมากมายกำลังเดินออกมาจากสถาบัน

รษิกาไม่ต้องการให้เป็นจุดสนใจ เธอจึงหยุดเดินและพูดว่า “คุณอยากจะบอกอะไรฉันคะ? คุณเจตนิน คุณบอกมาตอนนี้ได้เลย”

แววแห่งความเย็นชาปรากฏขึ้นในดวงตาเจตนินขณะที่เธอรับฟัง เขาเปิดประตูรถแล้วพูดว่า “ขึ้นรถมาก่อน มาคุยกันในรถ”

รษิกายืนนิ่งอยู่กับที่และระวังตัวเป็นพิเศษ