หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1658

ที่โรงพยาบาล เมธินีปล่อยให้ผู้เชี่ยวชาญเข้าไปในห้องพักฟื้น เนื่องจากเธอกังวลเรื่องรษิกาเป็นอย่างมาก

กลุ่มนี้อยู่ในห้องพักฟื้นตั้งแต่ช่วงบ่ายจนถึงเที่ยงคืนเพื่อหาวิธีการรักษา แต่ก็ยังไม่สามารถสรุปผลได้

ถึงกระนั้น เมธินีก็ยังไม่อยากยอมแพ้

ในฐานะแพทย์ เธออยากจะทำให้รษิกาฟื้นขึ้นมาด้วยความสามารถของเธอเองอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญต่างก็อยู่ที่นี่กันมาทั้งคืนแล้วเมื่อวานนี้ เนื่องจากพวกเขาส่วนใหญ่อายุมากแล้ว จึงเหนื่อยล้าหลังจากทำงานมาเป็นเวลานาน

เมื่อไม่มีทางเลือก เมธินีก็ทำได้เพียงปล่อยให้พวกเขาพักผ่อนก่อน

“รษิกา เธอมีทักษะทางการแพทย์ที่น่าทึ่ง ช่วยบอกฉันหน่อยได้ไหมว่าจะช่วยเธอได้ยังไงบ้าง?”

ขณะที่ห้องพักฟื้นเงียบลง เมธินีหันไปมองรษิกาที่นอนอยู่บนเตียงแล้วพึมพำพร้อมจับมือเธอเอาไว้

ฉันอยากจะเป็นคนที่นอนอยู่ตรงนี้แทน ถ้าฉันเป็นคนที่หมดสติอยู่ตอนนี้ รษิกาจะรู้วิธีช่วยฉันอย่างแน่นอน

ขณะที่เมธินีจมอยู่กับความสิ้นหวังและความรู้สึกผิด เธอก็เห็นว่าขนตาของรษิกาสั่นไหวเล็กน้อย

เมธินีเบิกตากว้าง พอคิดว่ามันเป็นเพียงจินตนาการของเธอ เธอก็กระชับมือของรษิกาให้แน่นขึ้นแล้วถามว่า “รษิกา เธอได้ยินฉันไหม?"

คิ้วของรษิกาขมวดเข้าหากันอย่างช้าๆ ดูเหมือนเธอกำลังจะฟื้น

เมธินีแน่ใจว่าเธอไม่ได้ตาฝาด เธอรีบลุกขึ้นและกดกริ่งข้างเตียง

ผู้เชี่ยวชาญออกจากห้องพักฟื้นไปไม่นานนัก เมธินีจึงเดินออกจากห้องและตะโกนให้พวกเขากลับมา

ผู้เชี่ยวชาญอดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่า “มีอะไรผิดปกติเหรอครับ? คุณหมอเมธินี คุณรษิกาได้แสดงการตอบสนองใดๆ หรือเปล่าครับ?”

เมธินีพยักหน้าอย่างแรงและกล่าวว่า “รีบมาดูสิ ฉันคิดว่าเธอกำลังจะฟื้นแล้ว!”

จากนั้นเธอก็เดินกลับเข้าไปในห้องเพื่อตรวจดูรษิกา