หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1657

ความลังเลแวบผ่านดวงตาของฝนทิพย์

แต่เมื่อคิดว่ารษิกาเป็นส่วนที่ขาดไม่ได้ในแผนการต่อไปของพวกเขา ในที่สุดเธอก็ยอมอ่อนข้อ “เอาล่ะ เข้าใจแล้ว ฉันจะไปถามเขาเรื่องนี้”

หลังจากนั้น จักรภพก็กล่าวเสริมว่า “แล้วอย่าติดต่อเขาอีกหลังจากเหตุการณ์ครั้งนี้! คนที่เต็มใจจะช่วยอัญชสาคงไม่ใช่คนดีอย่างแน่นอน!”

ฝนทิพย์รู้สึกผิดหวังอยู่ในใจ แต่เมื่อมองเผินๆ ก็จะเห็นว่าเธอยังคงตอบรับอย่างเชื่อฟัง จากนั้นเธอก็หันหลังเดินขึ้นไปชั้นบน

เมื่อเธอกลับถึงห้อง เธอก็โทรไปยังหมายเลขโทรศัพท์ที่ชโยดมให้ไว้กับเธอเป็นครั้งแรก

ในเวลาไม่นาน ก็มีคนรับสาย

“ทำไมคุณถึงโทรหาผมในเวลานี้เหรอ? คุณฝนทิพย์ คุณคิดถึงผมหรือเปล่า?”

เสียงของชโยดมเจือไปด้วยการชี้นำอย่างไม่น่าเชื่อ

ฝนทิพย์หลงใหลในเสียงของเขาและตกอยู่ในภวังค์เป็นเวลาหลายวินาที

หลังจากนั้น ชโยดมก็หัวเราะเบาๆ ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยความยินดีอย่างเจ้าเล่ห์ “เราส่งโทรจิตถึงกันได้จริงๆ นะเนี่ย”

นั่นทำให้ฝนทิพย์ไม่ทันตั้งตัว “หา? คุณหมายความว่ายังไงกันคะ?”

“ก็ผมบังเอิญคิดถึงคุณ แล้วคุณก็โทรหาผม มันจะเป็นอะไรไปได้อีกล่ะ ถ้าไม่ใช่การส่งโทรจิต?” ชโยดมหยอกล้อ

สีแดงระเรื่อฉาบเปื้อนใบหน้าของฝนทิพย์อย่างช้าๆ เธอเงียบไปไม่กี่วินาทีก่อนที่เธอจะระงับความเขินอายและความสุขในตัวเธอได้สำเร็จ เธอแสร้งทำเป็นสงบ และกล่าวว่า “ฉันอยากคุยเรื่องสำคัญกับคุณค่ะ”

ท่าทีของชโยดมยังคงเฉยเมย แต่เขาดูจริงจังเกินคำบรรยาย “อะไรเหรอครับ? ตราบใดที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับคุณ ผมก็จะพยายามอย่างเต็มที่”

สำหรับเขา มันเป็นแค่เรื่องง่ายๆ ที่จะหลอกล่อหญิงสาวไร้เดียงสาอย่างฝนทิพย์

เมื่อฝนทิพย์ได้ยินเช่นนั้น ใจของเธอก็สั่นไหวอีกครั้ง เสียงของเธอก็เบาลงมากเช่นกัน “รษิกาถูกวางยาพิษ และไม่มีใครสามารถรักษาเธอได้ในขณะนี้ ฉันเลยอยากจะถามว่าคุณคุ้นเคยกับหมอที่มีทักษะคนใดบ้าง?”

อะไรนะ มีเรื่องเกิดขึ้นกับรษิกาเหรอ?

ถ้าฉันจำไม่ผิด เธอกลายเป็นคนรักของเลอศิลป์แล้วนี่นา นี่ยังมีคนกล้าลงมือทำร้ายเธออีกเหรอ?

คู่แข่งของตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ต้องเป็นฉันเท่านั้น! หากใครกล้าก้าวก่ายก็เท่ากับท้าทายฉัน!