หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1666

ฝูงชนหายใจเข้าออกอย่างรวดเร็วขณะที่ความกลัวพุ่งเข้ามาในหัวใจของพวกเขา

“ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลอดเลือดแดงของคุณนายรษิกาตีบลง” ใครบางคนพึมพำอยู่เบาๆ

พงศกรมีการได้ยินที่เฉียบแหลม และเขาก็ยกเท้าขึ้นเตะขาของคนนั้นเบาๆ “ถ้ารู้อย่างนั้นแล้ว ทำไมคุณไม่ลองเข้าไปดูมากกว่านี้ล่ะ?”

บุคคลนั้นไม่ได้คาดหวังว่าจะถูกพงศกรเตะ แต่เขาก็ไม่ได้โกรธเลย อันที่จริงเขารู้สึกอับอายมากกว่า

ท้ายที่สุดแล้ว พงศกรก็เป็นแบบอย่างที่พวกเขาชื่นชมเมื่อตอนที่ยังเป็นเด็ก ถือเป็นเกียรติอย่างยิ่งที่ได้รับการสั่งสอนจากแบบอย่างของพวกเขา

บุคคลนั้นก้มหน้าลงและบอกพงศกรถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนั้น ก่อนที่จะกล่าวเสริมว่า “เราได้ทำการทดสอบทั้งหมดเท่าที่ทำได้แล้ว แต่เราไม่พบสิ่งที่ทำให้หลอดเลือดแดงของคุณนายรษิกาตีบลงและขยายตัวเลย เราก็จะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากการวินิจฉัยของคุณแล้วเท่านั้น”

จังหวะต่อมาเขายังคงรู้สึกผิด “คุณนายรษิกาไม่ได้เป็นอะไรระหว่างที่เธอรักษาตัวในโรงพยาบาลจนถึงเมื่อคืนนี้ เธอกลับสู่สภาวะเดิมหลังการรักษาของเรา ไม่มีอะไรแปลกเลย”

“การไม่มีสิ่งที่แปลกคือสิ่งที่แปลกที่สุด!” พงศกรเอามือไพล่หลังขณะที่สีหน้าเคร่งเครียดปรากฏขึ้นมา “การเปลี่ยนแปลงที่เป็นอันตรายกำลังเกิดขึ้นในตัวเธอ แต่หมอกลับไม่รู้ด้วยซ้ำ!”

แพทย์คนอื่นๆ ก้มศีรษะลง

พงศกรมองพวกเขาแบบเดียวกับที่เขามองนักเรียนของเขาเมื่อก่อนนี้ เขาเริ่มอธิบายอาการของรษิกาให้พวกเขาฟังอย่างละเอียดโดยไม่รู้ตัว

อย่างไรก็ตาม บางคนยังคงสับสนกับคำอธิบายของเขา “อาจารย์หมอพงศกรครับ เรารู้เรื่องนี้แล้ว แต่ตอนนี้เราจะทำยังไงกันดี?”

พงศกรขมวดคิ้วเข้าหากัน “พวกคุณจำเป็นต้องถามผมจริงๆ เหรอ? ทั้งๆ ที่ผมได้ทำทุกอย่างให้ออกมาชัดเจนมากแล้วเนี่ยนะ? ค้นหาวิธีคลายหลอดเลือดแดงของเธอสิ ไม่อย่างนั้นเธออาจจะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ในอีกสามวันต่อมาด้วยซ้ำ!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใจของทุกคนก็สั่นไหว และแพทย์ก็รีบค้อมศีรษะก่อนที่จะทำงานของตน

พงศกรยังคงมองพวกเขาด้วยสายตาเศร้าหมองในขณะที่หมอคนอื่นๆ ยุ่งวุ่นวาย ในเวลาเดียวกันก็มีสัญญาณของความผิดหวังในดวงตาของเขา