หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1682

เลอศิลป์และศศิตานั่งรออรอุษาอยู่ในห้องนั่งเล่น

ทั้งสองไม่มีใครพูดอะไรออกมาเลย

หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาก็ได้ยินเสียงดังมาจากประตู

ศศิตาเหลือบมองเลอศิลป์ ก่อนที่จะยืนขึ้นเพื่อทักทายแขก

“คุณนายศศิตา” ผู้มาเยือนทักทาย

ผู้หญิงสง่างามคนหนึ่งเดินเข้ามาจากประตูหลัก ผู้หญิงคนนั้นไม่เพียงแต่มีรอยยิ้มสวยงาม แต่เธอยังมีน้ำเสียงที่อ่อนโยนอีกด้วย จริงๆ แล้ว เธอดูเหมือนเป็นหญิงสาวที่มีวัฒนธรรมและมีการศึกษา

อรอุษาอยู่ในชุดสีเขียวเข้ม เธอถือกระเป๋าเงินสีขาวในมือข้างหนึ่ง และมืออีกข้างก็จับแขนของศศิตาเอาไว้อย่างเสน่หา

นับตั้งแต่เธอกลับมา เธอได้พบกับศศิตาสองสามครั้งดังนั้นพวกเธอจึงสนิทกัน

เห็นได้ชัดว่าศศิตาชอบอรอุษาและคิดว่าอรอุษาจะเป็นลูกสะใภ้ที่สมบูรณ์แบบ

“ฉันเสียใจนะที่ขอพบเธอในเวลาที่ผิดปกติแบบนี้ เธอกินมื้อเย็นแล้วหรือยัง?” ศศิตาถามด้วยรอยยิ้ม

อรอุษายิ้มกลับมาและตอบว่า “ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกำลังลดน้ำหนัก ฉันไม่กินมื้อเย็น”

ทั้งสองเข้าไปในห้องนั่งเล่น

เมื่อเลอศิลป์ได้ยินพวกเขาเข้ามาใกล้ เขาก็ลุกขึ้นยืนและทักทายแขกอย่างเป็นสุภาพบุรุษ

“ไม่เจอกันนานเลยนะเลอศิลป์ ตอนนี้คุณดูเป็นผู้ใหญ่มาก” ความชื่นชมฉายไปในดวงตาของอรอุษาเมื่อเธอเห็นเลอศิลป์

พวกเขาไม่ได้ติดต่อกันเมื่อทั้งคู่ยังเป็นวัยรุ่น

หลายปีที่ผ่านมา อรอุษาได้เห็นเลอศิลป์ทางโทรทัศน์บ่อยครั้ง และเธอรู้ว่าเขาเปลี่ยนไปมาก

เธอใช้เวลาอยู่กับศศิตาในช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ดังนั้นเธอจึงได้ยินมาไม่น้อยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเลอศิลป์และรษิกา พอฉันมาเจอเขา มันยากมากที่จะจินตนาการว่าเขาทำสิ่งเหล่านั้นเพื่อผู้หญิงคนนึง นอกจากนี้ทำไมเขาถึงอยากเจอฉัน? เขาไม่กังวลว่าคุณรษิกาจะเข้าใจผิดในสถานการณ์นี้เหรอ?