หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1683

อรอุษาไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไร เนื่องจากเลอศิลป์ดูเหมือนยืนกรานที่จะแต่งงานกับเธอ

ในขณะนั้น ศศิตากำลังเดินออกจากครัวหลังจากเตรียมกาแฟแล้ว เมื่อเธอได้ยินสิ่งที่เลอศิลป์พูด เธอก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ฉันคิดว่าเลอศิลป์พูดแบบนั้นด้วยความโกรธ นั่นเป็นสาเหตุที่ฉันคิดว่าเขาจะเปลี่ยนใจทันทีที่เห็นอรอุษา แต่เขากำลังทำแบบนั้นจริงๆ! นอกจากนี้เขายังตรงไปตรงมามากด้วย!

“เลอศิลป์ คุณกำลังเจอเรื่องไม่ดีอะไรหรือเปล่า? ไม่งั้น ทำไมจู่ๆ คุณถึงขอฉันแต่งงานกับคุณล่ะ?” อรอุษาตั้งสติได้ และการคาดเดาก็ผุดขึ้นในใจของเธออย่างช้าๆ ต้องมีบางอย่างเกิดขึ้น และเลอศิลป์คงถูกบังคับให้ทำเช่นนี้ นี่มันเรื่องอะไรกัน?

ศศิตาหยุดชะงักเมื่อได้ยินคำถามของอรอุษา เธอยังเหลือบมองเลอศิลป์อย่างสับสนอีกด้วย ฉันถามคำถามนั้นกับเขาแล้ว และฉันก็ไม่ได้รับคำตอบจากเขาเลย ตอนนี้แม้แต่อรอุษาเองก็คิดว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น มันก็ต้องเป็นอย่างนั้นสิ! เขาจะบอกความจริงกับอรอุษาไหมนะ?

ศศิตารออยู่ที่ทางเข้าห้องครัว

เธอคิดว่าเธอแอบฟังการสนทนาของพวกเขาได้ จู่ๆ เลอศิลป์ก็หันไปหาเธอและสบตาเธอด้วยความประหลาดใจ

ศศิตาแข็งค้างไปครู่หนึ่งก่อนที่จะกลับมามีสติอีกครั้งและส่งเครื่องดื่มให้พวกเขาอย่างไม่ใส่ใจ “ฉันชงกาแฟมาให้นะ ฉันขอนั่งพักสักหน่อยในขณะที่พวกเธอคุยกัน”

จากนั้นเธอก็นั่งลงข้างพวกเขา

“ขอพวกเราอยู่กันตามลำพังเถอะครับ ผมต้องคุยกับคุณอรอุษาเป็นการส่วนตัว” เลอศิลป์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก

ทันทีที่คำพูดเหล่านั้นจบลง ศศิตาก็ตัวแข็งและสีหน้าของเธอก็นิ่งอึ้ง “ลูกอยากคุยกับเธอเรื่องอะไร? ทำไมต้องปิดบังแม่ด้วย?”

เป็นธรรมดาที่ศศิตาจะรู้สึกไม่พอใจ

อย่างไรก็ตาม เลอศิลป์ไม่ใส่ใจที่จะอธิบายตัวเอง

สักพักบรรยากาศในห้องก็เริ่มตึงเครียด

เมื่อรู้สึกถึงความตึงเครียด อรอุษาจึงรีบพูดว่า “คุณนายศศิตาคะ จู่ๆ ฉันก็รู้สึกอยากกินอาหารที่คุณทำขึ้นมา คุณช่วยทำอาหารอะไรสักอย่างมาให้ฉันได้ไหม?”

จากนั้น ศศิตาก็ยอมและพูดว่า “ก็ได้ ฉันจะทำอาหารทานเล่นให้เธอนะ”

รีบเหรอ? ศศิตาส่งสายตาสงสัยให้กับเลอศิลป์