หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1684

ทั้งสองก็ขึ้นรถไปทันที

ขณะที่พวกเขากำลังเดินทางไปศาลากลาง อรอุษายังคงไม่อยากจะเชื่ออย่างที่สุด ฉันเพิ่งตอบตกลงกับเขาจริงๆ เหรอ? ฉันกำลังจะแต่งงานกับคนรักในวัยเด็กซึ่งฉันไม่ได้เจอมาหลายปีแล้ว นี่มันเกินจริงไปมาก!

เลอศิลป์สังเกตเห็นว่าเธอจมอยู่กับความคิด เขาจึงถามว่า “คุณคิดอะไรอยู่?”

อรอุษาหลุดออกจากภวังค์และยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ “ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในความฝัน นอกจากนี้ ฉันไม่รู้ว่าตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์มีอิทธิพลมากจนแม้แต่เวลาทำการของศาลากลางก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้”

“ผมแค่ต้องการใครสักคนที่จะประทับตรา นอกจากนี้ ผมแค่ขอให้หนึ่งคนในนั้นช่วย ดังนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”

อรอุษายิ้มและเงียบไป

ครึ่งชั่วโมงต่อมา พวกเขาก็มาถึงหน้าศาลาว่าการตรงเวลา และทั้งคู่ก็เข้าไปรับทะเบียนสมรส

หลังจากออกจากศาลากลางแล้ว เลอศิลป์ก็ขับรถช้าๆ ไปยังบ้านดำรงกุล

แทนที่จะตอบสนองต่อทิศทางที่พวกเขาขับรถเข้าไป อรอุษาทำได้เพียงแต่มองทะเบียนสมรสของเธออย่างสงสัย

“ถึงแล้ว” เลอศิลป์พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึกหลังจากที่พวกเขามาถึงบ้านดำรงกุล

อรอุษาพึมพำตอบรับ เธอส่งทะเบียนสมรสให้เลอศิลป์และดูเขาใส่มันลงในกระเป๋า จากนั้นทั้งสองก็เข้าไปในบ้าน

“คุณเลอศิลป์เหรอครับ?” นับตั้งแต่สิ่งที่เกิดขึ้นครั้งสุดท้าย พ่อบ้านก็รู้สึกบอบช้ำทางจิตใจ เขาไม่กล้าห้ามเลอศิลป์เมื่อเห็นว่าเขามาถึง

โชคดีสำหรับพ่อบ้านที่เลอศิลป์หยุดเดินไปเองและพูดว่า “ผมมาที่นี่เพื่อพบคุณเจตนิน ช่วยแจ้งให้เขารู้ทีว่าผมมาแล้ว เขาจะอยากเจอผมแน่นอน”