หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1689

เสียงของเมธินีสั่นเล็กน้อย “พิษกำลังกลับมาอีกครั้ง และคราวนี้รุนแรงกว่าเดิม”

เลอศิลป์กระชับมือของเขาแน่นขึ้นเมื่อเขาได้ยินสิ่งที่เธอพูด “ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”

เขาเห็นมันด้วยตาตัวเองเมื่อพิษลุกลามขึ้นก่อนหน้านี้

ตอนนี้ เมธินีกำลังบอกว่าครั้งนี้แย่กว่าครั้งก่อน!

คนที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาดูเหมือนจะเจ็บปวดอย่างมาก แม้จะอยู่ในอ้อมกอดของเขา แต่เธอยังคงตัวสั่น ใบหน้าของเธอขาวซีดอย่างน่าสยดสยอง

“รษิกา...” เสียงของเลอศิลป์เริ่มตึงเครียด และมีร่องรอยของความตื่นตระหนกที่มองไม่เห็นในดวงตาของเขา

ฉันให้ยาถอนพิษไปแล้ว ทำไมถึงยังเป็นแบบนี้?

“ตอนนี้เราควรทำยังไงดี? ยาถอนพิษไม่มีประโยชน์เลยเหรอ?” เขาเงยหน้าขึ้นมองกลุ่มผู้เชี่ยวชาญข้างเตียงในโรงพยาบาล

ผู้เชี่ยวชาญมองหน้ากัน

หลังจากนั้นไม่นาน เมธินีก็กัดฟันพูด “นี่ควรจะเป็นเวลาที่พิษจะปะทุขึ้น และนี่ก็เป็นวันที่สามแล้ว”

เที่ยงคืนพอดี เจตนินจับเวลาเป็นวินาที ถ้าฉันรอจนถึงเช้า ฉันเกรงว่ารษิกาคงจะทนไม่ไหวอีกต่อไป!

การตระหนักรู้นั้นทำให้เกิดคลื่นแห่งความกลัวเข้าครอบงำเลอศิลป์

แววแข็งกระด้างแวบผ่านดวงตาของเมธินี “เราต้องให้รษิกากินยาถอนพิษโดยเร็วที่สุด เธอไม่มีทางเลือกนอกจากต้องทนกับความเจ็บปวด!”

เธอตระหนักดีถึงความทุกข์ทรมานที่รษิกากำลังประสบอยู่ในปัจจุบัน แต่ก็ไม่มีทางอื่นอีกแล้ว!

“ผมต้องทำยังไง?”

นอกเหนือจากการให้ความร่วมมือแล้ว เลอศิลป์ก็ยังไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไรได้อีก เขาทำได้เพียงเกลียดตัวเองที่ทำอะไรไม่ถูก

เมธินีเอนตัวไปอีกครั้งและเล็งขวดไปที่ปากของรษิกา “จับเธอไว้ อย่าปล่อยให้เธอดิ้น!”