หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1693

เมื่อพูดจบ เลอศิลป์เปลี่ยนเรื่องมาถามว่าเธอเป็นอย่างไร

“ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงบ้าง?” ชายหนุ่มเพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้เรียกหมอ จึงหันไปพูดกับเมธินี “คุณช่วยเรียกหมอทีได้ไหม?”

เมธินีพยักหน้า เธอออกจากห้องโดยชวนอรอุษาไปด้วย

เลอศิลป์ยืนบังสายตาของรษิกาไว้เกือบหมด และอรอุษาก็ยืนอยู่นอกระยะสายตาของเธอเพราะเกรงจะทำให้หญิงสาวไม่พอใจ

รษิกาจึงไม่ทันสังเกตว่ามีบุคคลที่สี่อยู่ด้วย

เพิ่งเห็นก็ตอนที่เมธินีเดินนำอีกฝ่ายออกไป

“เธอคือ…” รษิกาเอ่ย มองหน้าเลอศิลป์อย่างงุนงง

เธอไม่ได้สนใจมากนัก คิดว่าอีกฝ่ายคงเป็นเพื่อนของเมธินี

เลอศิลป์เงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพูดตามตรง “เธอเป็นเพื่อนของผม”

รษิกาอึ้ง “ฉันจำไม่ได้เลยว่าเคยเจอเธอมาก่อน”

ไม่ว่าจะเป็นหกปีแรกหรือหกปีที่ผ่านมา เพื่อนของเลอศิลป์ที่เธอรู้จักก็มีแค่สองคนจากตระกูลคชาเรศ

แถมไม่ได้ยินเสียงของผู้หญิงอีกคนในห้องเลย

เลอศิลป์อธิบาย “เธอเป็นลูกสาวของตระกูลลีลาพล ครอบครัวนี้เป็นเพื่อนกับครอบครัวผม แต่พวกเขาเดินทางไปทำธุรกิจที่ต่างประเทศก่อนที่คุณจะแต่งงานเข้าตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ พวกเขาไม่ได้กลับมาเลย และเราก็ไม่ได้ติดต่อกันด้วย เธอเพิ่งกลับมาเมื่อสองวันนี้เอง”

รษิกาพยักหน้าอย่างเข้าใจ “แล้วเธอมาหาคุณเหรอคะ?”

แต่แล้วก็สังเกตเห็นนาฬิกาติดผนัง

มันเป็นเวลาหกโมงเช้า