เมื่อไม่ได้คำตอบจากพวกหมอ รษิกาจึงสงสัยและอยากออกไปดู
เมื่อเห็นว่าเธอกำลังจะทำอะไร อีกฝ่ายพลันตั้งสติได้และปรี่เข้ามา
“ต้องการอะไรหรือเปล่าครับ คุณรษิกา?”
รษิกาทรุดตัวลงนั่ง “เลอศิลป์ไปหรือยังคะ?”
พวกหมอพยักหน้าอย่างลังเล แววตามีแต่ความสงสัย
หญิงสาวยิ้มเมื่อเห็นท่าทีของอีกฝ่าย “ฉันให้เขาออกไปซื้อผลไม้มาให้น่ะ คงสักพักแหละกว่าจะกลับมา ว่าแต่ ฉันมีเรื่องจะคุยกับพวกคุณทุกคนค่ะ”
บรรดาหมอต่างถอนใจอย่างโล่งอกและพยักหน้า
รษิกาดูจริงจังขึ้นมาทันที “พวกคุณคงได้รับผลตรวจเรื่องการฟื้นตัวของฉันแล้วใช่ไหม? ยาถอนพิษออกฤทธิ์ก็จริง แต่ตอนนี้ทำได้แค่ชะลอผลกระทบของยาพิษเท่านั้น พูดง่ายๆ คือมันไม่อาจรักษาฉันได้อย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด ถ้ามีโอกาสได้พัฒนา ยาพิษก็อาจออกฤทธิ์ได้ใหม่”
พูดอีกอย่างก็คือเจตนินให้ยาถอนพิษมาแค่บางส่วนเท่านั้น
มันเป็นวิธีการวางยาของเขา
ยาถอนพิษที่เจตนินให้มาต้องใช้หลายครั้ง แต่หมอนั่นให้เลอศิลป์มาเพียงหนึ่งโดส
รษิกานึกสงสัยตั้งแต่ตอนที่หมอตรวจร่างกายของเธอแล้ว
แต่ก็มั่นใจว่าจะแก้ปัญหาได้โดยไม่ให้เลอศิลป์ต้องเป็นห่วง
เธอจึงคิดหาเหตุให้เขาออกไป เพื่อจะได้หารือเรื่องนี้กับหมอ
บรรยากาศในห้องตึงเครียดขึ้นมาทันทีที่รษิกาพูดจบ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...