หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1709

รษิกาเหรอ? ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่กับเลอศิลป์หรือไง? ทำไมเธอถึงโทรกลับหาฉัน แทนที่จะเป็นเจ้านั่น?

เจตนินสงสัย อีกครู่หนึ่งก็รับโทรศัพท์

“คุณรษิกา คุณฟื้นแล้วหรือ?”

น้ำเสียงของรษิกาเปี่ยมด้วยแรงโทสะ

“ฉันให้ค่าคุณมากไปนะเจตนิน คุณเป็นทั้งหมอและทายาทตระกูลดำรงกุล ไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณจะใช้ความรู้ของคุณวางยาฉัน! ไม่คิดว่าจะทำให้ชื่อเสียงของตระกูลด่างพร้อยบ้างหรือไง?”

ได้ยินคำตำหนิติเตียนนั้น แววตาของเจตนินฉายความโหดเหี้ยมแวบหนึ่งขณะเผยอยิ้มมุมปาก “ยังมีเวลาด่าผมอยู่ คุณนี่เรี่ยวแรงเยอะจริงๆ!”

“ทั้งหมดนี้ก็ต้องขอบคุณตัวคุณนั่นแหละ” หญิงสาวโต้อย่างเยือกเย็น

เจตนินหรี่ตาและเย้ย “ในเมื่อรู้ว่าผมทำ ก็ควรจะเข้าใจชัดเจนนะว่าชีวิตคุณอยู่ในกำมือผม ระมัดระวังคำพูดด้วย!”

จากนั้นก็ซัก “เลอศิลป์อยู่ไหน? เอาโทรศัพท์ให้เขา!”

รษิกาปฏิเสธทันควัน “เขาไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ! นี่เป็นเรื่องระหว่างเรานะเจตนิน อย่าบังอาจข่มขู่เขาให้ฉันได้ยินอีก!”

เธอจะไม่ยอมให้ตัวเองกลายเป็นจุดอ่อนของใคร

เห็นท่าทีก้าวร้าวของอีกฝ่าย เจตนินหัวเราะลั่นอย่างบ้าคลั่ง “ดีมาก คุณคิดไหมว่าทำไมตัวเองถึงฟื้นได้? หมอนั่นไม่ได้บอกคุณหรือ? เขาได้ยาถอนพิษไปหลังจากยอมรับเงื่อนไขสามข้อของผม”