หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1708

“ฉันจะคิดค้นหายาถอนพิษ”

น้ำเสียงของรษิกาฟังดูมุ่งมั่น “ฉันแน่ใจว่าถ้าคราวนี้เราทำตามที่เขาบอก เขาจะต้องเรียกร้องมากขึ้นทุกครั้งที่เราขอยาถอนพิษ คุณอยากสนองข้อเรียกร้องของหมอนั่นจริงๆ หรือ?”

หญิงสาวไม่พอใจ “คุณบอกว่าเชื่อมั่นในตัวฉันใช่ไหม? ฉันแน่ใจว่าฉันทำได้!”

เลอศิลป์รู้อยู่แก่ใจว่าต่อไปเจตนินจะต้องเรียกร้องมากขึ้น แต่เขาไม่มีทางเลือกนอกจากทำตามเพื่อประโยชน์ของรษิกา

แต่เมื่อเห็นความเด็ดเดี่ยวของเธอก็เริ่มมั่นใจ

ทั้งคู่จ้องตากันเนิ่นนานก่อนที่ชายหนุ่มจะคล้อยตาม “เอาล่ะ ผมเข้าใจแล้ว เราจะทำอย่างที่คุณพูด ผมจะเพิกถอนสัญญานั่น และเราก็ทำงานด้วยกันต่อไป”

รษิกายิ้มออกเมื่อเลอศิลป์ยอมแพ้

ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนหลังจากที่พวกเขาตัดสินใจได้ว่าจะทำอย่างไร

รษิกาคิดว่าอีกฝ่ายจะขึ้นมานอนบนเตียง จึงขยับที่ให้

เลอศิลป์พูดด้วยสายตาล้ำลึก “ขอบคุณสำหรับการเชื้อเชิญนะที่รัก แต่คุณเพิ่งฟื้นตัว และเตียงก็เล็ก ผมไม่อยากให้คุณโดนเบียด ขอนอนที่โซฟาดีกว่า”

รษิกายังไม่ทันได้โต้ตอบ ชายหนุ่มก็เดินไปที่โซฟาใกล้ประตู

หญิงสาวหน้าแดงเมื่อนึกได้ว่าเขาเพิ่งเรียกเธอว่าอะไร

เธอค่อยๆ เอนกายลงขณะที่มองอีกฝ่ายนอนยาวบนโซฟา

เลอศิลป์ปิดไฟ ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด

ทั้งสองคนเงียบกริบและดำดิ่งอยู่กับความคิดของตัวเอง

……….

เช้าตรู่ของวันต่อมา เจตนินเปิดโซเชียลมีเดียและค้นหาข่าวของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปกับสถาบันวิจัย

ตามข้อตกลงระหว่างเขากับเลอศิลป์ อีกฝ่ายควรเผยแพร่การยกเลิกสัญญาการร่วมงานทางอินเทอร์เน็ตได้แล้ว

เขารออีกหนึ่งชั่วโมง แต่ไม่มีวี่แววว่าฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปจะปล่อยข่าวใดๆ

กล้าดียังไงถึงเหิมเกริมกับฉัน ทั้งที่ฉันกุมชีวิตของรษิกาอยู่ในมือ!