หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1711

“คุณคืออาจารย์หมอพงศกรงั้นเหรอ?” ในที่สุดรษิกาก็หลุดจากอาการตื่นตระหนก และคิดเปรียบเทียบคนตรงหน้าเธอกับรูปถ่ายของเขาซึ่งยังอยู่ในวัยหนุ่ม

พงศกรพยักหน้าและถามอย่างเป็นห่วง “ร่างกายคุณเป็นยังไงบ้างล่ะ?”

เธอนั่งหลังตรงด้วยความเคารพ “ขอบคุณที่ถามนะคะ ตอนนี้ร่างกายฉันไม่เป็นไรค่ะ ฉันขอโทษด้วยนะคะที่ทักทายคุณด้วยท่าทางที่ไม่สุภาพแบบนี้”

จากนั้น เธอก็พยายามจะลุกจากเตียง

พงศกรโบกมือตอบเธอ “ไม่เป็นไรๆ คุณเป็นคนไข้นะ ไม่จำเป็นต้องมีมารยาทมากมายนักหรอก”

เขาหันไปหาเลอศิลป์ “คุณรษิกาฟื้นขึ้นมาได้ยังไงกันล่ะ? พวกหมอทำยาถอนพิษได้แล้วเหรอ?”

เลอศิลป์กดไหล่รษิกาไว้ให้เธอนั่งนิ่งๆ บนเตียง เขาตอบพงศกรด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “ผมไปเอายามาจากเจตนินครับ แต่โดสยาที่ผมได้มามันไม่พอที่จะกำจัดพิษในร่างกายเธอออกไปทั้งหมด ผมเกรงว่าความช่วยเหลือของคุณจะยังคงจำเป็นอยู่ครับ อาจารย์หมอพงศกร”

พงศกรพยักหน้า “ได้เลย”

เห็นได้ชัดว่า เขาพยายามทำอย่างเต็มที่เพื่อช่วยรักษารษิกา อย่างไรเสีย มันก็คือจุดประสงค์ที่เขามาที่นี่

“จักรภพบอกว่าคุณทราบถึงองค์ประกอบบางส่วนของพิษแล้ว จริงหรือเปล่าครับ?” เลอศิลป์ถาม เขาอดรนทนไม่ไหวแล้ว

ตราบใดที่พวกเขารู้ว่าพิษนั้นทำมาจากอะไรบ้าง มันก็ง่ายที่จะสังเคราะห์เอายาถอนพิษออกมาได้

พงศกรพยักหน้าและแจ้งผลการวิเคราะห์ให้ทั้งสองคนรับทราบ

ฉันเชื่อว่าสมุนไพรที่เหลือมีบันทึกไว้ในตำราการแพทย์แผนโบราณของตระกูลดำรงกุล แต่ขนาดฉันเองยังไม่รู้เลยว่ามันมีะไรบ้าง เขาจ้องมองรษิกาด้วยความคาดหวังและถามว่า “ผมจำได้ว่าคุณเป็นศิษย์ของหาญชัย ถ้าเป็นอย่างนั้น ทักษะการแพทย์คุณก็คงจะยอดเยี่ยมมากเลยสินะ ในเมื่อฟื้นขึ้นมาแล้ว คุณมาช่วยผมหาทางแก้ปัญหาด้วยกันก็ได้”