หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1712

“ผมเชื่อว่าได้เห็นสมุนไพรอื่นๆ ในตำราการแพทย์แผนโบราณของตระกูลดำรงกุลมาก่อน” ท้ายที่สุดแล้ว พงศกรก็ยังนึกถึงสมุนไพรที่เหลือไม่ออกอยู่ดี

ด้วยความลังเล รษิกาพูดว่า “ขอเวลาฉันหน่อยนะคะ ฉันเชื่อว่าฉันจะรู้ได้จากเบาะแสที่คุณให้มา”

เมื่อเขารู้ว่าเธอก็เคยอ่านตำราการแพทย์แผนโบราณเหล่านั้นมาเหมือนกัน เขาก็ตกใจมาก แต่ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้า “สมุนไพรตัวอื่นไม่สำคัญเท่าองค์ประกอบหลัก ผมสงสัยว่าเจตนินอาจจะไม่ทำให้มันง่ายต่อเราที่จะเข้าใจหรอก”

ตราบใดที่พวกเขาไม่สามารถระบุส่วนผสมสำคัญได้ พวกเขาก็จะไม่สามารถสร้างยาถอนพิษขึ้นมาได้

จักรภพคาดเดาอย่างระมัดระวัง “ผมไม่คิดว่ามันเป็นแค่เรื่องคิดหาสมุนไพรให้ออกหรอกครับ บางทีเจตนินคงมั่นใจว่าพวกเราจะคิดหาทางรักษาไม่ได้เพราะเขาใช้วิธีการที่ไม่เหมือนใครในการสกัดพิษ นั่นอาจจะเป็นสาเหตุที่เราจำแนกตัววัตถุดิบของพิษได้ยากมากๆ” มันยังอธิบายได้ด้วยว่าทำไมคนที่มีทักษะสูงอย่างพงศกรและรษิกาก็ยังจับต้นชนปลายเรื่องพิษนี้ไม่ออกหลังจากผ่านไปนานแล้ว

ความเงียบเข้าปกคลุม บรรยากาศในห้องดูหมองเศร้า

ทั้งพงศกรและรษิกาจมอยู่ในห้วงความคิดพลางขมวดคิ้วแน่น

แม้พวกเขาจะประสบปัญหา แต่ก็ไม่มีใครคิดที่จะยอมแพ้

“แล้วแบบนี้จะช่วยได้บ้างไหม?” เลอศิลป์หยิบขวดที่วางอยู่ข้างๆ มาให้ทุกคนที่เหลือดู

สามคนที่เหลือเหลือบมองขวดนั้นด้วยความงุนงง

เขาจึงอธิบายว่า “นี่คือขวดที่ใส่ยาถอนพิษนั้นมา บางทียาที่เหลืออยู่ข้างในขวดนี้อาจจะมีประโยชน์ก็ได้นะ”

จักรภพเสริมว่า “มันยากที่จะค้นหาองค์ประกอบของพิษและยาถอนพิษให้ได้ในเวลาอันสั้น แต่เราอาจจะหาเบาะแสใหม่เจอ ถ้าเราเข้าใจสูตรยาถอนพิษและตัวพิษได้!” เราอาจจะระบุตัวพิษและได้สูตรบางส่วนของยาถอนพิษได้ด้วยนะ!